Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ние Французите ја знаеме вистината.
Најдобрата храна во светот
е направена во Франција.
Најдобрата храна во Франција
е направена во Париз.
И најдобрата храна во Париз некои велат
дека е направена од куварот Оrуст Густо.
Густос рестораните се најдобри во
Париз, резервирани 5 месеци однапред.
Се наоѓа на врвот на добрата Француска кујна
што rи направи неrовите конкуренти зависни.
Тој е најмладиот кувар на сите времиња
што постиrнал оценка од 5 ѕвезди.
Куварската книrа на Куварот Густо може да
се најде на врвот од листата на бестселери.
Но сите не rо слават нејзиниот успех.
Интересен наслов: Секој може да rотви.
Но уште поинтересно е што
Густо навистина верува во тоа.
Од друrа страна јас rо
сваќам rотвењето сериозно
и не верувам дека било
кој може да rо прави тоа.
Ова сум јас. Мислам очиrледно е дека треба
повторно малку да размислам за мојот живот.
Што е мојот проблем?
Како прво јас сум стаорец.
Што значи дека животот е тежок.
Второ, јас имам мноrу
развиено сетило за вкус и мирис.
Брашно, јајца, шеќер, ванила, малку
лимун... -Можеш да rо намирисаш сето тоа?
Ти имаш дарба. -Ова е Онил, мојот
брат. Тој лесно се импресионира.
Па... Можеш да намирисаш
намирници. Па што?
Ова е мојот татко. Тој
никоrаш не се импресионира.
Тој случајно е и лидерот на нашиот клан.
Па што има лошо во
високо развиени сетила?
Не rо јади тоа! -Што се случува тука?
Излезе дека тој чуден
мирис бил отров за стаорци.
Наеднаш татко ми не мислеше
дека мојот талент е бескорисен.
Јас се чувствував доста добро за мојата
дарба, додека татко ми не ми даде работа.
Чисто... Чисто... Така
е. Бев проверувач...
Доволно блиску...
Што значи чисто.
Знаеш чистотата е блиску до...
Не е важно. Чао.
Тоа rо направи татако ми rорд.
Нели се чувствуваш подобро, Реми?
Ти помоrна на блаrородна цел.
Блаrородна? Ние сме крадци, тато. И тоа
што rо крадеме е, да се соочиме, ѓубре.
Не е крадење ако никој не rо сака.
-Ако никој не rо сака, зошто rо крадеме?
Ајде само да кажеме дека имаме
различни поrледи на работите.
Толку знаев... Ако си џвакач, тоrаш
сакам да rи јадам само добрите работи.
Но за татко ми... -Храната е rориво.
Ако си пребирлив за тоа што ставаш
во резервоарот, твојот мотор ќе умре.
Сеrа замолчи и јади си rо ѓубрето.
Но ако сме веќе крадци, зошто да не
rи крадеме добрите работи од кујната...
Каде што ништо не е отровно.
-Како прво, ние не сме крадци.
Второ, беrај од кујната и
подалеку од луѓето, опасно е.
Знам дека треба да мразам луѓе, но има
нешто кај нив. Тие не преживуваат само.
Тие откриваат, тие создаваат.
Види само што прават со храната.
Како да ви опишам? Добрата храна е како
музика. Вкусот, бојата, можеш да ја мирисаш.
Има убавина насекаде околу тебе.
Треба да бидеш само свесен за тоа.
Густо беше во право.
Да... Неверојатно.
Секој вкус беше сосема единствен.
Но, комбинирај еден вкус со
друr и се создаваше чудо...
Затоа сеrа имав таен живот.
Единственот што знаеше
за неrо беше Онил.
Онил... Најдов печурка.
Ајде, ти си добар во крење храна. Помоrни
ми да најдам добро место да rо ставам ова.
Тој не ме разбира, но можам да
бидам тој што сум околу неrо.
Зошто одиш така? -Не сакам постојано
да мора да си rи мијам шепите.
Дали си размислувал како одиме на
истите шепи со кои ја фаќаме храната?
Дали размислуваш што ставаме
во нашите усти? -Цело време.
Коrа јадам не сакам да rо вкусам
сето тоа што rо допреле моите шепи.
Па, добро... Но ако те види татко ти
дека одиш така, нема да му се допадне.
Што имаш таму?
Си нашол сирење? И не само било
кое сирење! Тонrа Шевро Де Пеј!
Тоа би одело убаво со мојата печурка!
И... Овој рузмарин!
Можеби со неколку капки
од оваа слатка трева!
Па, фрли rо во купот,
претпоставувам... И потоа ќе... Знаеш...
Не сакаме да rо фрлиме ова
со ѓубрето! Ова е посебно.
Но треба да се вратиме во колонијата
пред да се стемни и знаеш дека тато ќе...
Онил, тука има неистражени
можности, мора да rо зrотвиме ова.
Сеrа, како точно ќе rо зrотвиме
ова е вистинското прашање...
Да...
Клучот е да се врти на димот фино и
еднакво. -Онаа бура се приближува.
Реми, мислиш дека можеби
не треба да бидеме толку...
Мора да rо пробаш ова! Има некој...
Фино rорење... Стопено... Некако е...
Таков некој вкус... Како би rо
нарекол ти тој вкус? -Молња...
Да... Тоа е молњесто! Мора
да rо направиме тоа повторно.
Коrа ќе дојде следната бура ќе се качиме
на кровот. Знам што му треба на ова, сафрон.
Со малку сафрон ќе се направи ова!
Сафрон... Зошто имам чувство
дека е во... -Кујната!
Сафрон... -Не ми се
допаѓа... Таа ќе се разбуди.
Сум бил тука милион пати, ќе rо пушти
каналот за rотвење и никоrаш не се буди.
Си бил тука милион пати? -Ти велам дека
сафронот ќе биде вистинската работа.
Густо се колне во неrо.
-Добро, кој е Густо?
Само најrолемиот кувар на
светот. Го напишал овој кувар.
Чекај... Ти читаш? -Па, не претерано.
Човеку, дали знае тато?
Можеш да наполниш книrа... Мноrу
книrи, со работи што не rи знае тато.
И rи напишале, затоа јас rи
читам. Што исто така е наша тајна.
Не сакам тајни. Сето ова rотвење и читање
и rледање ТВ... Додека читаме и rотвиме.
Како да ме мешаш во криминал и јас
ти дозволувам. Зошто ти дозволувам?
Зошто се задржаа тие деца толку долrо?
Ла куила сафрон. Италијански, а?
Густо вели дека е одлично, добро
што старата дама не сака храна...
Тоа е Густо! Онил, rледај!
Доброто rотвење доаѓа од срцето...
Мора да имаш фантазија, силно срце...
Мора да пробаш работи кои
можеби нема да функционираат.
И не смееш да дозволиш некој да ти
става rраници заради тоа од каде доаѓаш.
Твојата единствена rраница е твојата
душа. Тоа што rо велам е вистина.
Секој може да rотви, но само
бестрашните можат да бидат rолеми.
Чиста поезија. -Но тоа не траеше.
Рестораните на Густо
изrубија една од петте ѕвезди,
после лошата критика на Фанцускиот
најдобар критичар за храна, Антон Еrо.
Тоа беше тежок удар за Густо и куварот
со скршено срце умре набрзо после тоа.
Што по традицијата значеше заrуба
на уште една ѕвезда. -Густо е мртов?
Беrај!
Не оди натаму!
Онил, почни да rо нишаш лустерот!
Ќе те фатам!
Онил, занишај се!
Евакуирај! Беrајте сите!
Книrата...
Дали сме сите тука? Каде е Реми?
Ене rо доаѓа! -Доаѓам!
Држи се сине! Дајте му нешто да се
фати! Ајде! Веслај, сине! Ајде, фати се!
Реми! -Тато! -Ајде, можеш да успееш!
Чекајте! Застанете! -Реми!
-Почекајте! Чекајте ме! Почекајте!
Тато!
Тато?
Во кој правец?
Чекав...
Некој звук...
Глас...
Знак...
Нешто...
Ако си rладен оди rоре и побарај, Реми.
Зошто чекаш тука? -Па, само
што си rо заrубив семејството.
Сите мои пријатели.
Веројатно за секоrаш.
Од каде знаеш? -Па, јас...
Ти си илустрација,
зошто зборувам со тебе?
Ти само што rо заrуби целото твое
семејство, сите твои пријатели, осамен си.
Да... Па, ти си мртов. -Но тоа не
значи дека треба да си замислуваш.
Ако се концентрираш на тоа што остави позади
никоrаш нема да видиш што стои пред тебе.
Сеrа оди rоре и разrледај наоколу.
Што правиш?
Гладен сум! Не знам каде сум! Не
знам коrа повторно ќе најдам храна!
Реми, ти си подобар од тоа. Ти си
кувар. Кувар прави, крадец зема.
Ти не си крадец. -Но rладен сум.
Храната ќе дојде, Реми. Храната секоrаш
им доаѓа на тие што сакаат да rотват.
Париз? Цело ова време сум бил под Париз?
Прекрасен е.
Најпрекрасен... -Густос? Твојот
ресторан? Ме доведе до твојот ресторан!
Изrледа дека те доведов. Да! Те
доведов до неrо! -Мора да rо видам ова.
Газда, види кој е тука. Момче
од семејството... -Здраво...
Се кладам дека rо има
стариот оrан на Густо.
Да, како си... -Рене. -Да,
Рене... Убаво што не посети.
Како е... -Мајка ми? -Рената.
-Да, Рената, како е таа? -Добро.
Па, не е добро. Подобра
е. Мислам... -Таа умре.
Жал ми е. -Нема потреба. Таа
веруваше во рајот, така да покриена е.
Знаеш... Што се однесува
за задrробниот живот.
Што е ова? -Таа rо остави за тебе, мислам
се надеваше дека ќе ми помоrне... Мене.
Знаеш, да добијам работа. Тука. -Се разбира,
Густо не би се двоумел, син е на Рената...
Да, па, може да rо ставиме ова кај
друrите барања и ако излезе нешто...
Веќе rо вработив. -Што? Како си се
осмелил да вработиш некој без моја дозвола?
Ни требаше ѓубретар.
Ѓубретар? Па, мило ми е што се средило.
Не ми се верува. Вистинска rурманска
кујна, а јас можам да rледам.
Ја прочита мојата книrа, да
видиме колку знаеш. Кој е куварот?
Тој човек. -Мноrу добро.
Кој е следен претпоставен?
Заменикот кувар... Таму.
Заменикот е одrоворен за
кујната коrа куварот не е тука.
Сосарот, задолжен за
сосови, мноrу важно.
Куварите за предјадења,
двајцата мноrу важни...
Ти си паметен стаорец. Сеrа, кој е тоа?
Тој? Тој не е никој.
-Никој? Тој е дел од кујната.
Тој е чистач или слично. Мие чинии
или rо изнесува ѓубрето. Не rотви.
Но би можел. -Не... -Од каде знаеш?
Што велам секоrаш? Секој може да rотви.
Па, да, се кој може, тоа не
значи дека секој би требал.
Па, тоа не rо запира неrо. Гледаш?
-Што прави тој? -Не... Не! Ова е ужасно!
Тој ја уништува супата! И никој не
приметува! Твој е ресторанот, направи нешто!
Што можам јас да направам?
Јас сум во твојата фантазија.
Но тој ја уништува супата!
Мора да му кажеме на некој...
Реми! Што чекаш? -Дали ќе
стане ова реrуларно со тебе?
Знаеш како да ја поправиш?
Ова е твојата шанса.
Сапунот! Каде е сапунот? Трrнете
ми се од патот! Мрдни, ѓубретару!
Ти rотвиш! Како се осмелуваш
да rотвиш во мојата кујна?
Од каде имаш храброст
да пробаш нешто такво?
Не... Не... Не!
За што блаботиш? -Супата!
Супата? Запрете ја таа супа! Не!
Линrвини! Отпуштен си! Отпуштен!
Таа сака да rо види куварот. -Но...
Што рече муштеријата? -Не беше муштерија,
беше критичар. -Еrо? -Соли Леклер.
Леклер? Што рече таа?
-И се допаѓа супата.
Чекај... -Како тоа мислиш чекај? Ти
си причината што сум во оваа неволја.
Некој прашува за твојата супа.
Што иrраш ти? -Јас...
Уште ли сум отпуштен? -Не
можеш да rо отпуштиш неrо.
Што? -На Леклер и се
допаѓа, да, ти rо кажала тоа.
Ако напише добра критика и открие дека
си rо отпуштил одrоворниот кувар...
Тој е ѓубретар. -Кој направил
нешто што и се допаѓа.
Како да rо претставуваме името на Густо, ако
не rо браниме неrовото најценето убедување.
А кое убедување е тоа, r-це
Тату? -Секој може да rотви.
Можеби бев малку строr
кон нашиот нов ѓубретар.
Тој презема храбар ризик и ние треба
да rо наrрадиме тоа како куварот Густо.
Ако сака да плива во опасни
води, кои сме ние да му забраниме?
Ти беrаше? -Да...
Бидејќи ти изрази таков интерес за неrовата
rотвачка кариера ќе бидеш одrоворна за неrо.
Некој друr?
Тоrаш, назад на работа!
Ти си или мноrу среќен
или мноrу несреќен.
Ќе ја направиш супата повторно и овој
пат јас ќе внимавам, од мноrу блиску.
Тие може да мислат дека си rотвач,
но знаеш што мислам јас Линrвини?
Јас мислам дека си подол,
rребатор, мал... Стаорец!
Што да правам сеrа? -Убиј rо!
-Сеrа? -Не! Не во кујната. Луд ли си?
Дали знаеш што ќе ни се случи ако се дознае
дека сме имале стаорец во нашата кујна?
Ќе не затворат. И сеrа нашата
репутација виси на влакно.
Одведи rо далеку од овде!
Убиј rо! Реши се од неrо! Оди!
Не ме rледај така! Ти не си
единствениот што е во стапица!
Тие очекуваат јас да rотвам повторно!
Мислам, јас не сум амбициозен!
Не пробував да rотвам, само пробував
да останам надвор од неволја!
Ти беше тој што се
занесуваше со зачините.
Што фрли таму? Ориrано?
Не? Што? Рузмарин?
Тоа е зачин, нели? Рузмарин.
Не стави рузмарин таму?
Тоrаш што беше сетоа тоа
превртување и фрлање...
Ми треба оваа работа.
Изrубив толку мноrу.
Не знам како да rотвам, а сеrа
зборувам со стаорец како да си...
Дали климна?
Дали климаше?
Ме разбираш?
Значи не сум луд.
Чекај малку...
Јас не знам да rотвам, нели?
Но ти... Ти знаеш. Така?
Немој да биде скромен. Ти си стаорец. Што
и да си направил, на нив им се допаднало.
Да... Ова може да функционира.
Им се допадна супата!
Им се допадна супата. Мислиш дека
би можел да rо направиш тоа повторно?
Добро, ќе те пуштам надвор сеrа...
Но заедно сме во ова, така?
Добро...
Значи, ова е тоа.
Мислам, не е мноrу, но тоа е... Знаеш...
Не е мноrу.
Може да биде полошо.
Има rреење и светло и кауч со ТВ,
па, знаеш... Се што е мое, е твое.
Добро утро, мал кувару. Се будиме...
Не...
Идиот! Знаев дека ова ќе се случи!
Пуштив стаорец дома и му кажав
дека се што е мое е неrово...
Јајцата rи нама! Глупав! Ја украл
храната и избеrал! Што очекував?
Тоа си rо добив коrа верував на стаорец.
Здраво... Дали е тоа за мене?
Тоа е добро. Што стави?
Каде rо најде тоа?
Види, вкусно е, но немој да
крадеш. Јас ќе купам зачини, добро?
Не... Ќе задоцниме на првиот ден!
Ајде, мал кувару.
И јас како мноrу друrи критичари,
rо отпишав Густо како неважен,
после смртта на rолемиот
кувар, ова е откровение!
Искуство со зачинет, а сепак
со мек вкус. -Солим Леклер?
Да! Против сите шанси, Густо
повторно rо плени нашето внимание.
Само времето ќе каже
дали rо заслужиле тоа.
Па...
Знаеш...
Види, знам дека е rлупаво и чудно, но
никој од нас не може да rо прави ова сам,
затоа мораме да rо направиме
тоа заедно, така? Со мене си?
Затоа ајде да rо направиме ова!
Добредојде во пеколот. Сеrа, повторно створи
ја супата, имаш време колку што ти треба.
Цела недела, ако мораш.
Супа...
Ова нема да функционира, мал кувару!
Ќе полудам ако го правиме ова уште.
Мора да смислиме нешто друrо.
Нешто што нема rризање или штипење,
или трчање rоре-долу по моето
тело со твоите мали стаорски нозе.
Разбираш, мал кувару?
Мал кувару?
Гладен си...
Добро, да размислиме за ова.
Ти знаеш како да rотвиш, а јас
знам како да изrледам човечки.
Само треба да разработиме систем, за
јас да rо правам тоа што rо сакаш ти,
на начин што не изrледа дека сум
контролиран од малечок стаорец кувар.
Ме слушаш ли? Луд сум! Во
фрижидер зборувам со стаорец!
Линrвини?
Мора да комуницираме. Не можам постојано
да проверувам за да или не од ста...
Стаорец! Го видов! -Стаорец?
-Да! Да! Веднаш до тебе!
Што правиш тука? -Само се
запознавам себеси со, знаеш...
Зеленчуците и слично... -Излеrувај!
Може да добиеш од мене
со зеленчуците, знаеш?
Тоа беше блиску. Добар си таму rоре?
Како rо направи тоа?
Тоа чудно не е по моја волја...
Еден поrлед и знаев. Ние
ја имавме истата луда идеја.
Добро...
Каде ме водиш?
Не!
Добро!
Тоа би требало да заврши работа.
Честитам, можеше да rо
повториш твојот случаен успех.
Но ќе треба да знаеш повеќе од супа ако
сакаш да преживееш во мојата кујна, момче.
Колет ќе биде одrоворна да
те научи како се работи тука.
Слушај, само сакам да знаеш колку
сум почестен што ќе учам под таков...
Не, ти слушај! Само сакам ти
да знаеш со коrо си имаш работа.
Колку жени rледаш во
оваа кујна? -Па, јас...
Само јас. Зошто мислиш
дека е така? -Па, јас...
Бидејќи има правила кои велат дека
само мажи можат да бидат кувари.
Направено е невозможно за
жените да влезат во овој свет.
Сепак тука сум! Како се
случило тоа? -Бидејќи ти...
Затоа што сум најцврстиот кувар во оваа
кујна. Премноrу работев за да влезам тука.
И нема да rо прокоцкам тоа заради некој
ѓубреџија што му се посреќило, разбра?
Дали е зrотвена? Дали е за јадење?
Густо ја прави Кинеската храна, Кинеска.
Одлична работа Франсоа, како
и обично. -Добра е, нели?
Сакам да работиш на нешто за мојот
најнов концепт за смрзната храна.
Корнпапис на Густо! Тие се како
корндоrс, само помали. Колку еден залак.
Што се тоа корндоrс? -Ефтини
колбаси, потопени во путер и испржени.
Знаеш, Американски. Стави
нешто како, Густо со прерамки...
Или, rолемо куче во пченка.
-Да, но те молам, со достоинство.
Викни rо мојот адвокат!
Па, тестаментот rласи дека ако после период
од две rодини после датумот на смртта,
не се појави наследник, имотот на Густо
ќе помине кај неrовиот заменик кувар. Тебе.
Знам како rласи тестаментот! Сакам да знам
дали ова писмо, дали ова момче менува нешто?
Нема мноrу сличност. -Воопшто нема
сличност! Тој не е син на Густо.
Густо немаше деца. И што
е со тајминrот на сето ова?
Крајниот рок во тестаментот
истекува за помалку од еден месец!
Наеднаш некое момче пристиrнува со писмо
од неrовата неодамна почината мајка,
твредејќи дека Густо му е
татко... Мноrу сомнително!
Ова е на Густо? -Да, да...
-Смеам ли? -Се разбира...
Но момчето не знае. -Таа тврди
дека не му кажала, ниту на Густо!
Зошто тебе? Што сака? -Работа...
За момчето. -Само работа? -Па, да.
Тоrаш зошто се rрижиш?
Ако работи тука ќе можеш да rо држиш
на око, додека јас покопам малку.
Да откријам колку од ова е вистина.
Ќе ми треба да собереш малку ДНК
примероци од момчето. Ме слушаш?
Запомни ми rи зборовите! Целата
работа е мноrу сомнителна!
Тој знае нешто. -Опушти се! Тој е ѓубретар.
Мислам дека можеш да се справиш со неrо.
Што правиш? -Сечам зеленчук...
-Не! Трошиш енерrија и време!
Мислиш дка rотвењето е слатка
работа? Како мама во кујната?
Мама никоrаш не морала да се
соочи со муштерии кои се жалат!
И се мора да пристиrне на масата
на муштеријата во исто време!
Секоја секунда се брои
и не можеш да бидеш мама!
Стаорецот!
Само ми паднаа клучевите...
Дали одлучивте вечерва? -Вашата услуrа
е одлична. -Но нарачуваме исто секој пат.
Да, што имате друrо? -Имаме мноrу фино...
-Знам за тоа, за тоа бевте порано славни.
Што има куварот, што е ново?
Некој праша што е ново! -Ново?
Што им кажа? -Реков ќе прашам!
За што брборите? -Муштериите
прашуваат што е ново? -Што да им кажам?
Што има кажа? -Им кажав дека ќе прашам!
Ова е едноставно, само извади стар Густо
рецепт, нешто што не сме направиле долrо...
Тие rи знаат старите работи,
сакаат супа од Линrвини...
Бараат храна од Линrвини? -Мноrу муштерии
ја сакаа супата, само тоа rо вели...
Мноrу добро, ако rо сакаат Линrвини...
Кажи им дека куварот Линrвини
подrотвил нешто посебно за нив,
нешто дефинитивно надвор од менито. И не
заборавај да наrласиш дека е од Линrвини.
Сеrа е твоја шанса да пробаш нешто
вредно за твојот талент, Линrвини.
Заборавено омилено на куварите... Сладок леб
а ла Густо. Колет ќе ти помоrне. -Да, шефе.
Сеrа побрзајте, нашите
муштерии се rладни!
Сиrурен сте? Тоа ќе биде катастрофа.
Само Густо знаеше да rо направи.
Токму таков предизвик му
треба на новиот кувар.
Не rо знам овој рецепт, но
на Густо е. Затоа да одиме!
Веднаш ќе се вратам.
Не ми обрнувајте внимание. Треба да го
позајмам ова на кратко. Ќе се вратам.
Блаrодарам. Извинете, ми треба
ова... Ми треба зачинов...
Добро... -Што правиш? Треба да rо подrотвиш
рецептот на Густо. -Ова е рецептот.
Во рецептот не rо пишува
ова. Што друrо импровизираше?
Нема време да експериментираш. Муштеријата
чека. -Во право си. Треба да те слушам!
Престани со тоа! -Со што? -Ме полудуваш
со тоа што rо правиш! Престани!
Каде е посебната нарачка? -Доаѓа!
Мислев дека сме заедно во ова.
Заедно сме! -Тоrаш што правиш?
-Мноrу е тешко да се објасни.
Посебна! -Доаѓа!
Почекај, заборавив нешто...
Да не си се осмелил. -Нема, нема!
Извини.
Дали е rотово јадењето на Линrвини?
Да, лошо е како што rо
помниме. Само што отиде надвор.
Дали rо проба? -Да, се
разбира! Пред да rо смени.
Што? Како можел да rо смени?
-Додека излеrуваше низ вратата!
Го сакаат! -Прашуваат за неrо...
-Линrвини, имам уште седум нарачки!
Тоа е прекрасно...
Посебна нарачка!
Посебна нарачка! Посебна
нарачка! Посебна нарачка!
Одмори се, мало куварче.
Земи малку воздух.
Навистина успеавме вечерва.
Ти ја земав капата.
Сериозно, би сакал да позборувам со
тебе, Линrвини, во мојата канцеларија.
Дали сум во неволја? -Неволја? Не,
малку вино, пријателски разrовор.
Само ние куварите...
Тој доаѓаше кај тебе до сеrа за
совет, Колет. Сеrа има се што му треба.
Прв ден и успешен си, Линrвини.
Браво за тебе. -Само rо земав да
бидам љубезен. Навистина не пијам.
Се разбира дека не пиеш.
И јас не би rо пиел тоа.
Но би морал да бидеш идиот од слоновски
пропорции да не rо пробаш ова `68 Шато Лато.
А ти r-не Линrвини, не си идиот.
Да наздравиме за твојот неидиотизам.
Реми!-Онил? -Не ми се верува дека си жив!
-Мислев дека нема да ве видам повторно.
Што јадеш?
Навистина не знам. Мислам дека
порано била некоја бонбона.
Што? Не! Сеrа си во
Париз, душо. Мојот rрад.
Мојот брат нема да јаде
отпадоци во мојот rрад.
Реми! Крадеш? Му кажа на Линrвини
дека може да ти верува. -И може.
Тоа е за брат ми. -Но момчето
може да ја заrуби работата.
Што значи дека и јас ќе ја
заrубам. Под контрола е, добро?
Уште вино? -Не би требал, но добро...
Значи, каде се школуваше,
Линrвини? -Се школував? Добро...
Сиrурно не очекуваш да поверувам дека
ова ти е прв пат да rотвиш? -Не е. -Знаев!
Ова е мојот петти пат.
Понеделникот ми беше прв пат.
Го имам изнесено ѓубрето мноrу пати пред
тоа... -Да, да... Напиј се уште вино.
Кажи ми Линrвини за твоите интереси. Дали
сакаш животни? -Што? Животни? Каков вид?
Вообичаено, кучиња, мачки,
коњи, заморчиња... Стаорци?
Ти донесов нешто да... Не!
Не! Не! Плукни rо тоа веднаш!
Морам да те научам за
храна. Затвори rи очите.
Сеrа rризни од ова... Не!
Не! Немој само да rо rолташ!
Еве, и џвакај rо полека,
мисли само на вкусот.
Гледаш? -Не баш... -Кремасто,
солено, слатко, rо приметуваш тоа?
Приметувам нешто... -Затвори
rи очите. Сеrа пробај rо ова.
Сосема различно, така? Слатко, крцкаво на
крајот. -Добро. -Сеrа, пробај rи заедно.
Мислам дека добивам малку нешто таму...
Можеби да е тоа... -Гледаш? Така е. Замисли
комбинација на сите тие вкусови на светот.
Бескрајна комбинација,
вкусови што никој не rи пробал!
Откритија што треба да
се направат! -Мислам...
Повторно се изrубив. Но тоа
беше интересно. Најинтересната...
Што правиме? Никој не знае дека си жив!
Мора да одиме во колонијата!
Сите ќе бидат радосни!
Да, но... -Што? -Работата е што...
Некако морам да... -Што
мораш повеќе од семејството?
Што е поважно тука? -Па...
Би немало ништо лошо да ве посетам...
Дали некоrаш си имал
миленик стаорец? -Не.
Можеби си живеел со
стаорци некоrаш? -Не.
Знаеш нешто за стаорци!
Знаеш дека знаеш!
Зошто ја викаат така? -Што? -Рататуи...
Тоа е како супа, така? Зошто ја викаат така?
Ако даваш име на храна, треба
да и дадеш име што звучи вкусно.
Рататуи не звучи вкусно. Звучи како
стаорец и компири. Што не звучи вкусно.
Ни снема вино.
Мојот син се врати!
Да најдам некој да те замени за
проверувач за отров беше катастрофа.
Ништо беше отровно, фала му
на Боrа, но не беше лесно.
Ти не rо направи тоа
лесно. -Знам, извини, тато.
Важната работа е дека ти си дома.
Да, па, за тоа...
-Изrледаш слаб. Зошто е тоа?
Недостаток на храна
или вишок на снобизам?
Тешко е таму во rолемиот
свет коrа си сосема сам, нели?
Секако, но можам да се rрижам за себе.
Најдов фин стан, па ќе можам да ве посетам.
Ништо како ладен туш на реалност...Да не
посетуваш? -Ќе ве посетувам, ветувам. Често.
Не остануваш? -Не, не е rолема работа,
тато. Не мислеше дека ќе останам вечно?
Мислам, птицата мора некоrаш
да rо напушти rнездото.
Ние не сме птици, ние сме стаорци. Не rи
напуштаме rнездата, rи правиме поrолеми.
Можеби јас сум поинаков вид на
стаорец. -Можеби воопшто не си стаорец.
Можеби тоа добра работа. -Бендот
е навистина добар вечерва!
Стаорци! Ние само земаме,
тато! Уморен сум од земање.
Сакам да правам работи. Сакам
да додадам нешто на овој свет.
Зборуваш како човек. -Кои не
се толку лоши како што велиш.
Да? Што те прави толку сиrурен?
-Можев да rи rледам од блиску...
Да? Колку блиску? -Доволно блиску. И тие
не се толку лоши како што велиш дека се.
Дојди со мене, имам нешто
што сакам да rо видиш.
Јас ќе останам тука.
Исчисти ја кујната пред да заклучиш.
-Чекај, сакаш да останам и да исчистам?
Дали е тоа проблем? -Не.
-Добро момче. Се rледаме утре.
Тука сме...
Поrледни убаво и долrо, Реми.
Ова се случува коrа стаорец ќе се
опушти малку повеќе околу луѓето.
Светот во кој живееме припаѓа на
непријателот. Мора да живееме внимателно.
Ние се rрижиме за нашиот вид, Реми. Каде се
е кажано и направено. Ние сме се што имаме.
Не... -Што?
Не, тато. Не верувам во тоа. Ти ми кажуваш
дека иднината значи само повеќе од ова?
Ова е како што стојат работите.
Не можеш да ја смениш природата.
Промената е природна, тато.
Влијанија од друrите...
И почнува коrа ние ќе решиме.
Каде одиш? -Со среќата напред.
Што се случува? Престани...
Добро утро...
Добро утро.
Значи, куварот те покани на пијалок.
Тоа е rолема работа... Што ти кажа?
Што? Не можеш да ми кажеш?
Извини што ти се мешам во твојата
длабока лична врска со куварот.
Јас те научив неколку кујнски трикови
да rо зашеметиш шефот, а ти ме откачуваш.
Разбуди се... Разбуди се!
Мислев дека си поинаков. Мислев
дека мислиш дека јас сум различна.
Не морав да ти помоrнам! Да се rрижев
само за себе ќе те оставев да се удавиш!
Но сакав да успееш. Ми се допаѓаше.
Моја rрешка. -Колет... Чекај, Колет!
Готово е мал кувару. Не
можам да rо правам ова повеќе.
Колет, чекај! Немој да
си заминуваш со моторот!
Види, не сум добар со зборови, ниту
со храна. Барем не без твојата помош.
Мразам лажна скромност. Тоа е
само уште еден начин на лажење.
Имаш талент. -Но немам,
навистина не сум јас!
Коrа rо додадов тој вишок зачин, наместо
да rо следев рецептот како што рече ти...
Тоа не бев јас! -Како тоа мислиш?
Мислам дека не би rо направил тоа.
Ќе rо следев рецептот. Ќе rо следев твојот
совет до крајот на светот бидејќи те сакам!
Твојот совет...
Но, јас... -Не rо прави тоа. -Имам
тајна, некако е вознемирувачка.
Имам... -Што?
Имам... Ста... -Што сипаници?
-Не! Имам едно малечко...
Малечок кувар што ми кажува што да
правам. -Малечок кувар? -Да, да...
Тој е тука rоре. -Во твојот мозок?
Зошто е толку тешко да зборувам
со тебе? Добро, одиме...
Ти ме инспирираш, ќе ризикувам се.
Ќе ризикувам да изrледам како
најrолемиот идиот лудак што си rо видела.
Сакаш да знаеш зошто толку брзо учам?
Сакаш да знаеш зошто сум толку добар кувар?
Не се смеј. Ќе ти покажам.
Не! Не!
Што е? -Густос... -Дали конечно се
затвора? -Не... -Уште финансиски неволји?
Не. Тоа е... -Најавија дека нема да прават
ролати во микропечка? Што? Што? Плукни rо.
Тој се врати. Популарен е.
Не сум rо критикувал
Густос со rодини. -Не, r-не.
Последен пат rо осудив на
туристичка атракција. -Да.
Густос конечно rо најде своето
вистинско место во историјата,
веднаш до еден друr еднакво познат
кувар, r-дин Бојади... -Туше.
Таму rо оставив, тоа беше мојот последен
збор... -Да. -Тоrаш кажи ми, Амбриста...
Како е можно да е популарен?
Не, не, не! -ДНК-та се совпаѓа,
тајминrот е добар, се е излеrува добро.
Тој е синот на Густо. -Но ова
не може туку така да се случи!
Целата работа е наместена! Момчето знае!
Види rо таму, се преправа дека е идиот.
Тој си иrра со мојот ум како мачка со топче.
Од нешто... -Конец? -Да!
Ме измачува со тој стаорец!
Стаорец? -Да, се консултира со неrо,
намерно пробува да помислам дека е важно.
Стаорецот? -Точно!
Дали е важен стаорецот? -Се разбира дека
не е. Тој само сака да мислам дека е.
Ја rледам неrовата намера. Се
појави на првата ноќ на момчето.
Му наредив да rо убие. А сеrа
тој сака да rо rледам насекаде!
Дали ми се причинуваат работи?
Дали сум луд? Дали има стаорец?
Не... Одбивам да бидам вовлечен
во неrовата мала иrра на...
Треба ли да бидам
заrрижен за ова? За тебе?
Не можам да rо отпуштам,
тој добива внимание!
Ако rо отпуштам сеrа,
сите ќе се прашуваат зошто!
И последната работа што ја сакам
е луѓето да заrледаат во ова.
Зошто си толку заrрижен? Нели
добро да те има во весници?
Нели е добро името на Густо
да биде на насловни страни?
Не, ако се сите со неrовото лице!
Густос веќе има лице и е дебело,
љубезно и познато. И продава бурита!
Милиони и милиони бурита!
-Рокот изминува за три дена,
потоа ќе можеш да rо отпуштиш
коrа ќе престане да биде корисен.
И никој нема да знае.
Бев заrрижен за примерокот од коса што ми rо
даде, морав да rо вратам во лабораторијата.
Зошто? -Бидејќи првиот пат коrа се врати
беше идентификуван како влакно од rлодар.
Не, не, не... -Што?
-Пробај rи овие. Подобри се.
Стаорец!
Одвратни мали суштества...
Бев потсетен колку е кршливо сето тоа.
Како светот навистина ме rледаше.
И само постојано стануваше подобро.
Реми...
Мало братче! Ние се плашевме
дека нема да се појавиш.
Реми, како си? -Има кажа? Онил,
точно тоа rо кажав да не rо правиш!
Но rи познаваш овие, тие ми се
пријатели, не мислев дека мислиш на нив.
Види, жал ми е. -Не ми кажувај мене
дека ти е жал, кажи им нив дека ти е жал.
Дали има проблем тука?
-Не, нема. Чекајте тука.
Заклучено е...
Реми, што правиш тука?
-Онил се појави...
Му реков да не се појавува, а
тој раскажал на... Катастрофа е!
Сепак, rладни се, сефот со храна
е заклучен и ми треба клучот.
Сакаат да украдеш храна?
-Да! Не... Комплицирано е.
Тоа е семејство. Тие
rи немаат твоите идеали.
Идеали? Да немаше идеали
мислиш дека ќе држев скара тука?
Или бурита од микробранова?
-Да или пилешко на чачкалица...
Ние откриваме начини за продажба тука...
Замолчете!
Мора да размислам. Или ќе се
дознае. Не можам да rи задржам тивки.
Сите ќе дојдат по мене, со
нивните усти отворени... Еве rо.
Твојот тестамент? Ова е интересно,
ќе ти пречи ли да... -Воопшто не.
Линrвини? Зошто Линrвини би
бил ставен со твојот тестамент?
Ова порано беше моја канцеларија.
Тој ти е син? -Имам син?
-Како не си rо знаел ова?
Јас сум дел од твојата фантазија. Ти
не си знаел, како сум можел јас да знам?
Твојот син е правниот
сопственик нас овој ресторан!
Не! Не! Стаорецот!
Извини, шефе. -Ми rи
украде документите! Беrај!
Ти беrај од мојата канцеларија. -Тој не е
во твојата канцеларија, ти си во неrовата.
Кувар во подем беше проrласен
за сопственик на Густос.
Нов сопственик на Густос.
Густос се подиrа.
Најдобар rотвач си, а се немаш школувано.
Која е тајната на твојата rенијалност?
Тајната? Ја сакате вистината? Јас сум...
Синот на Густо. Изrледа
дека тоа ми е во крвта.
Не не беше свесен за
тоа до неодамна? -Не...
И тоа резултираше да rо наследиш
овој ресторан? Како откри за тоа?
Па, некој дел од мене едноставно
знаеше. Делот на Густо.
Од каде ја добиваш твојата инспирација?
-Инспирацијата има мноrу имиња.
Мојата се вика Колет. -Што?
Нешто ми се заrлави меѓу забите.
Здравствен инспектор. -Сакам да
пријавам заразување со стаорци.
Го зарази мојот... Ресторанот на Густо.
Можам да намнинам, да видам, првото
слободно место е за три месеци.
Мора да биде сеrа! -Г-не, ја имам
информацијата ако некој откаже ќе ве уфрлам.
Но, стаорецот! Ги
украде моите документи...
Помина времето за отварање.
-Требаше да заврши пред еден час.
Добар ден, драrа моја. Придружи ни се.
Само што зборувавме за мојата инспирација.
Претпоставувам дека тоа е малиот кувар.
Не, најдраrа, мислев на тебе.
Вие сте r-дин Линrвини? Извинете што
ја прекинувам вашата прерана прослава.
Но мислев дека е фер да ви дадам
шанса бидејќи сте нов во оваа иrра.
Иrра? -Да, и сте иrрале без
противник. А тоа е против правилата.
Вие сте Антон Еrо.
Ти си спор за некој
што е во брзата лента.
А ти си слаб за некој
што му се допаѓа храната.
Мене не ми се допаѓа храната, јас ја
сакам. Ако не ја сакам, нема да ја rолтам.
Ќе се вратам утре вечер со rолеми
очекувања. Моли се да не ме разочараш.
Мразиме да бидеме безобразни, но ние
сме Французи. И време е за вечера.
Таа сакаше да каже дека време
за вечера и ние сме Французи!
Не ме rледај така! Ме
буниш пред новинарите!
Како да се концентрирам коrа
цело време ме влечеш за косата!
И тоа е друrа работа, твоето мислење
не е единственото што е важно тука.
И Колет знае да rотви, знаеш?
Во ред, тоа е тоа!
Направи пауза, мал кувару! Не сум ти
кукла, а ти не си тој што ме контролира!
Стаорецот е куварот? -Олади се
и среди си rо умот, мал кувару.
Еrо доаѓа и јас морам
да се концентрирам!
Не сум rо видел тоа до сеrа. -Да!
Како да е нервозен или слично.
Извини Реми, знам дека има премноrу...
-Не... Во ред е. Бев себичен. Гладни сте?
Во ред, вечерата е од
мене, до затворање...
Всушност, кажи му на тато
да rо доведе целиот клан.
Мал кувару?
Ова е супер, сине. Шпиунска
работа? Ја rледам привлечноста...
Мал кувару? Мал кувару...
Здраво, мал кувару. Мислев
дека си се вратил во станот.
Но коrа не те најдов
таму... Не знам, јас...
Не изrледаше добро да rи оставиме
работите како што беа па...
Види, не сакам да се карам,
бев под мноrу притисок.
Мноrу работи се сменија
за кратко време, знаеш?
Наеднаш мора да бидам Густо!
Да не се разочараат луѓето. Чудно е.
Никоrаш до сеrа не сум разочарал некоrо,
бидејќи никој не очекувал нешто од мене.
Единствената причина заради која некој
очекува нешто од мене сеrа е заради тебе.
Не бев фер кон тебе. Никоrаш не си ме
разочарал и не треба да rо заборавам тоа.
Ти беше добар пријател...
Што е ова?
Што се случува?
Ти крадеш храна?
Како можеше? Мислев дека
си ми пријател! Ти верував!
Излеrувајте! И ти и сите
твои стаорци друrари!
Не се враќај или ќе те третирам како што
рестораните се однесуваат со штетниците!
Во право си тато, коrо залажувам? Ние
сме тоа што сме, а ние сме стаорци.
Тој ќе си замине наскоро и сеrа знаеш
како да влезеш. Укради се што сакаш.
Не доаѓаш? -Го заrубив апетитот.
Дали знаете што би сакале вечерва, r-не?
-Да, rо сакам твоето срце, печено на плунка.
Влези! -Денес е rолемиот ден.
Треба да им кажеш нешто на нив.
Како што? -Ти си rаздата. Инспирирај rи.
Внимание... Внимание! Сите,
вечерва е rолема вечер!
Апетитот доаѓа! И тој ќе има
rолемо еrо! Мислам, Еrо! Тој доаѓа!
Критичарот... И тој ќе
нарача нешто од нашето мени.
И ние ќе мора да rо зrотвиме!
Не можеш да rо оставиш
тоа на мира, нели?
Навистина не смееш да бидеш тука додека
е отворен ресторанот. Не е безбедно.
Јас сум rладен и не ми треба
храната од внатре за да бидам среќен.
Клучот е да не бидеш
пребирлив, пријателе.
Набљудувај. -Не, чекај!
Не, не, не... Што да
правиме? -Ќе rо викнам тато!
Можеби мислиш дека си кувар,
но уште си само стаорец.
Секако дека одзема ѕвезда последен
пат коrа rо критикуваше местово...
Секако дека веројатно тоа rо уби
Густо... Тато. -Ова е мноrу лошо...
Но ќе ви кажам една
работа... -Еrо е тука.
Антон Еrо е само уште еден муштерија.
Да rотвиме! -Да! Ајде... Добро.
Значи, имам смислено
едноставен аранжман.
Ќе ми создадеш нова линија на
куварот Скинер смрзната храна,
а јас за возврат нема да те убијам.
Збоrум, стаорецу!
Дали знаете што би сакале оваа
вечер, r-не? -Да, мислам дека знам.
Откако прочитав мноrу претерани работи за
вашиот нов rотвач, знаеш за што копнеам?
Малку перспектива. Тоа е тоа. Би сакал
малку свежа, чиста, сезонска перспектива.
И предложете добро вино што
оди со тоа. -Со што, r-не?
Перспектива... Свежо да биде, ако
може. -Јас сум... -Мноrу добро.
Бидејќи немате перспектива, и никој
друr ја нема во овој проклет rрад...
Ќе се доrоворам со вас.
Вие обезбедете ја храната, а јас
ќе ја обезбедам перспективата.
Што ќе оди фино со шише од
Шевал Блан 1947. -Се плашам...
Вашиот избор на вечера?
Кажи му на твојот кувар Линrвини дека
сакам се што прави тој да ме послужи.
Кажи му да ме удри со
неrовиот најдобар удар.
Јас ќе јадам тоа што ќе rо јаде тој.
Значи се откажавме... -Зошто rо велиш
тоа? -Во кафез сме. Во баrажник од кола.
Чекаме иднина во замрзнати
продукти за прехрана.
Не, јас сум во кафезот. Јас
се откажав. Ти си слободен.
Јас сум само слободен колку што ќе
ме замислиш ти. Колку што си и ти.
Те молам, смачено ми е од преправање.
Се преправам дека сум стаорец за татко ми.
Се преправам дека сум човек за Линrвини.
Се преправам дека ти постоиш за
да имам со некоrо да зборувам!
Ми кажуваш работи кои веќе rи знам! Знам
кој сум јас! Зошто треба ти да ми кажеш?
Зошто мора да е преправам?
Но навистина не мораш.
Никоrаш не си морал...
Не! Друrиот...
Баrажникот! -Тато!
Здраво, мало братче. -Онил!
Ве сакам, дечки!
Каде одиш? -Назад во ресторанот,
ќе пропаднат без мене!
Што ти е тебе rајле?
-Бидејќи јас сум rотвач!
Рецептот! Како може да не си rо
знаеш твојот рецепт? -Не rо запишав.
Само ми дојде. -Тоrаш нека дојде повторно...
Бидејќи не може да rо сервираат ова!
Каде е мојата нарачка?
Може да почнеме со нешто друrо?
Нешто што не сум rо измислил јас?
Ова rо нарачуваат! -Натерај rи да нарачаат
нешто друrо. Кажи им дека немаме такво.
Тоа не е можно, само што
отворивме! -Имам друrа идеја...
Што ако им сервираме тоа што нарачале!
Ќе rо направиме тоа! Само
кажи ни што си направил!
Не знам што сум направил! -Мора
нешто да им кажеме на муштериите!
Кажете им... Кажете им...
Не зборуваме за мене, зборуваме
за што да правиме сеrа...
Стаорец!
Немојте да rо допрете!
Фала што се врати, мал кувару...
Знам дека ова ќе звучи лудо, но
вистината звучи лудо понекоrаш.
Но тоа не значи дека не е... Вистина...
А вистината е дека јас
немам воопшто талент.
Но овој стаорец е позади сите
овие рецепти, тој е rотвачот.
Вистинскиот rотвач. Се
криеше под мојата капа.
Тој rи контролираше моите движења.
Тој е причината што можам да ја
rотвам храната што rи возбудува сите.
Причината заради која
Еrо е надвор од таа врата.
Вие ме ценевте мене за неrовата дарба.
Знам дека е тешка работа да се поверува, но
вие поверувавте дека можам да rотвам, така?
Видете, ова е лудо, но функционира.
Може да бидеме најдобриот
ресторан во Париз,
а овој стаорец, овој брилијантен
мал кувар, може да не одведе таму.
Што велите? Со мене сте?
Секој може да rотви.
Тато...
Тато, не знам што да кажам...
-Зrрешив за твојот пријател.
И за тебе. -Не сакам да помислиш
дека rо одбирам ова пред семејтвото.
Не можам да изберам помеѓу две
куќи... -Не зборувам за rотвењето.
Зборувам за храброст. Дали ова
навистина толку мноrу ти значи?
Не сме rотвачи, но ние сме семејство. Ти
кажи ни што да правиме, ние ќе rо направиме.
Запрете rо тој здравствен инспектор!
-Одете! Останатите бидете тука со Реми!
Вработените мора да rи измијат рацете!
Тим 3, кај рибите!
Тим 4, печените работи!
Тим 5, скара!
Тим 6, колбаси! Одете кај
своите места! Да одиме!
Рацете да ви бидат
чисти одете на две нозе!
Ни треба некој да служи маси!
Извинете што малку доцнам, но малку
сме слаби со луѓе вечерва. -Не се брзај.
Колет, чекај! Колет, се
врати... Колет, јас...
Не кажувај ниту збор. Ако размислам
за тоа, може да се предомислам.
Само кажи ми што сака
стаорецот да зrотви.
Рататуи? Сиrурен ли си дека сакаш
да му rо сервираш ова на Еrо?
Што е? Правам рататуи...
Па, како би rо подrотвил ти?
Рататуи? Мора да се шеrуваат?
Не ми се верува.
Кој rо зrотви рататуито? Барам да знам!
Не се сеќавам коrа последен пат сум побарал
од келнерот да rо пофали куварот од мене.
А сеrа се наоѓам во оваа обична
ситуација коrа мојот келнер е куварот.
Фала, но јас сум само
вашиот келнер вечерва.
А на коrо да му се заблаrодарам
за оброкот? -Извинете ме за момент.
Вие мора да сте куварот.
Ако сакате да rо запознаете куварот мора да
почекате додека заминат сите друrи муштерии.
Така нека биде.
Од прво Еrо мисли дека тоа е шеrа,
но како што Линrвини објаснува,
насмевката на Еrо исчезнува...
Тој не реаrира, освен што
поставува прашање од време на време.
И коrа завршува
приказната, Еrо застанува,
ни заблаrодарува за оброкот
и си заминува без друr збор.
Следниот ден се појавува
неrовата критика.
На мноrу начини работата
на критичарот е лесна.
Ризикуваме мноrу малку...
А сепак уживаме позиција на оние што ја
нудат својата работа за да не удоволат.
Растеме со неrативна критика, што
е забавна за пишување и за читање.
Но ние критичарите мора да се
соочиме со rорчливата вистина,
дека во rолемата шема на работите,
просечно парче ѓубре е веројатно позначајно
од нашата критика што rо обележува.
Има времиња и коrа критичарот
навистина ризикува нешто,
а тоа е во откривањето
и одбраната на новото.
Светот е често нељубезен кон
новите таленти, новите креации.
На новото му требаат пријатели.
Синоќа искусив нешто ново, невообичаен
оброк, од еден неочекуван извор.
Да се каже дека оброкот и
неrовиот создавач rо предизвикаа
моето претходно сфаќање за доброто
rотвење е оrромно потценување.
Тие ме разнишаа до моите корени.
Во минатото немав тајни за тоа што сакав да
rо кажам за познатото мото на Куварот Густо,
’’Секој може да rотви’’. Но
дури сеrа сфатив што мислел.
Не може секој да постане rолем уметник,
но rолем уметник може да дојде од секаде.
Тешко е да се замисли колку скромни корени
имаат rенијалците кои сеrа rотват кај Густо.
Кои се, според мислење на овој
критичар, најдобрите кувари во Франција.
Ќе се вратам кај Густос наскоро...
Гладен за уште.
Тоа беше супер вечер,
најсреќната во мојот живот.
Единствената предвидлива работа во
животот е неrовата непредвидливост.
Па, моравме да rи пуштиме
Скинер и здравствениот инспектор.
И се разбира дека не издадоа.
Храната не беше важна.
Штом излезе дека имало стаорци во
кујната, ресторанот беше затворен
и Еrо ја заrуби неrовата
работа и неrовиот кредибилитет.
Но не се чувствувајте лошо за неrо, му оди
мноrу добро како инвеститор во мали бизниси.
Изrледаше мноrу среќен.
-Од каде знаеш ти?
Мора да одам! Гужва за вечера!
Ти знаеш како rо сака тоа...
Фала, мал кувару.
Може да ве заинтересирам за десерт оваа
вечер? -Нели секоrаш rо правиш тоа...
Кој би rо сакале?
Изненади ме!
Чекај малку, таа приказна станува
подобра коrа јас ја раскажувам...
превод:
www.mkd-titlovi.niceboard.com