The Fountain - Македонски Transcript

Да завршиме. ФОНТАНАТА Можеби е заседа. -Е. Што ќе правиме? -Ќе се пробиеме. Ги гледам. Напредувајте полека. Прво татко... се жртвуваше себеси... за дрвото на животот. Влези... и придружи му се во судбината. Смртта е... Не... Ром бил таму. Ќе успееш. Нема да те разочарам. Доволно силен. -Заврши... Не се грижи, ќе бидеме во ред. Треба само да земам малку. Заврши... Што правиш ти тука? -Прошетај со мене. Имам премногу работа. -Првиот снег... Ајде Томи... -Те молам Изи. Извини. Јас... Ќе се видиме вечерва. Заврши... Те молам, остави ме... Добро. Ти верувам. Земи ме. Излади ме. Што правиш ти тука? -Прошетај со мене. Имам премногу работа. -Првиот снег... Ајде Томи... -Те молам Изи. Извини. Јас... Ќе се видиме вечерва, во ред? Изи... Те бараат, Антонио се враќа. Подготвени се. Неговите животни знаци се стабилни. Проклетство. -Ајде. Ти кажаа кој работи? -Ми рекоа само да те земам и да те однесам на хирургија. Каде е? -Не сум сигурен. Јави му се. Антонио ме испрати тука со снимките, сеуште е зафатен. Како мислиш не знаеш? Па побарај го, најди го. Лежи отворен веќе 50 минути. Ги сакам резултатите од Ин витро. -Не ги побарав. Почекај го кај лифтот и побарај ги. Не е добро. Нема намалување. Ќе мора да правиме еутанизција. -Зошто? Ако не го третираме сега нема да имаме друга шанса. Проклетство. Чекај... Што е? Се сеќаваш на состојката што ја добивме минатата година? -Која? Од дрвото. Таа од Централна Америка. Таа. 82-А46. Направени се неколку експерименти. Тоа е тоа. -Добро, што се случува? Структурно е скоро како огледало. Адам, најди ги примероците. Замисли ги еден покрај друг, се вклопуваат еден во друг, како двајца љубовници, едниот од горе. -Заеднички области... Ова е тоа? -Оди. Немаме извештаи за токсичност, нема никакви податоци... На масата е, ако не направиме ништо, ќе умре. Колку долго? -Два часа. Држи го под надзор. Никогаш не сум видел таков патерн. -Како се врзува? Не знам. Дај ми светло. Што има капетане? -Мојот прстен. Кој прстен? -Венчалниот прстен. Каде го остави? -Тука, каде што го оставам секогаш. Тони. -Да. -Може да позборувам со тебе? Само секунда. -Што правите? Мојот прстен, тука го оставив. -Мора да е тука. Треба да зборувам со тебе. -Не се грижи, ќе го најдеме. Тони... Загрижена сум. -Што? Ја видов Бети во ходникот. Беше хистерична. Правиш лоши операции. -Глупости. Си му вбризгал на животното нетестирана состојка. Беше готов, за малку ќе го успиевме. -НИХ може да не затвори. Јас би требало да те затворам тебе., поради небрежност. И поради губење на перспективата. Зошто не одмориш неколку дена дома? Помини малку време со Изи. Тука сум поради неа. Изи. -Тони? Смешно, навистина смешно. Што правиш? -Ги гледам ѕвездите. Го најдов на таван. Влези, смрзнувачка е. -Сакам да видиш нешто. Ајде. Погледни. Го гледаш? -Златна ѕвезда? Всушност, тоа е небула околу ѕвезда што умира. Поради тоа изгледа ладно. Што? Бев на часови. -Кога? -Во оновно. Маите го нарекуваат Шибалба. -Шибалба? Тоа е нивното подземје. Место каде што одат мртвите души за да се родат повторно. За што зборуваш? -Мојата книга. Пишувам за тоа. -Мислев дека е за место во Шпанија. Таму започнува. Завршува таму. Дали ја заврши? -Скоро. Добро, сакам да ја прочитам. Некој ден наскоро ќе експлодира умирајќи и давајќи живот на нови ѕвезди. Колку е зачудувачки што Маите одбрале ѕвезда што умира за да го претстават подземјето. Од сите што светат на небото... Како нашле една што умира? Каде ти се чевлите? Изи... Ајде. Што? Го оставив на хирургија. Ако не можеш да чекаш, не можеш да чекаш. Чекај. Сунѓерот. Сакам да го загрееш. Пред малку надвор не можеше да го почувствуваш ладното. Томи. -Ќе се јавам... Не, се плашам. Се случува веќе некое време. -Што? Губам чувство за топло и ладно. -Зошто не ми кажа? Зашто се чувствувам поинаку, внатре. Се чувствувам поинаку. Секој момент. Секој. Томи... Не се грижи, не се грижи. Тука сум. Секогаш ќе бидам тука. Алан, Томи е. -Томи, како е Изи? Кога најрано можеш да не примиш утре? Да го погледнам распоредот. Време е да ја прочиташ. Што викаш за во три? -Тоа е најрано? Имам операција пред тоа. -Во ред е, фала. Фала Ален, чао. Ќе не види утре после ручек... -Сакам да почнеш. Да ми кажеш што мислиш. -Но, не е готова? Не баш. Јави се. Ало. -Капетане. Антонио, што не е во ред? -Можеш да дојдеш тука? Зошто, што не е во ред? -Не сум видел ништо вакво. Дали е добро? -Во ред е... Само кажи ми што се случува. -Нема да ми веруваш, мора сам да видиш, дојди веднаш. Не можам, не можам сега. Што се случува? -Дојдов околу еден за да го проверам Донован. Каде е сега? -Тоа е тој. Му расте коса. -Ни јас не верував. Антониот ми рече да направам некои тестови. Донован реагираше добро. Навистина добро. Тестовите се два пати подобри од минатиот месец. Има зголемување во невроактивностите. А туморот? -Нема промена. Знаците за растење се нормални. Нема ни позитивен ни негативен ефект. Треба веднаш да и кажеме на доктор Гезети... -Не, не. Антонио, подготви нов коктел. Ќе продолжиме со експериментален дизајн. Чекај малку. Ова може да е прво во медицината. Откритие. Мораме да го бркаме. Мора да испратиме луѓе за да го најдат. Нашиот главен фокус ни е туморот на мозокот. -Знам. Престани. Сакам следниот субјект да биде подготвен за операција. Дали е се во ред? -Да. Се е во ред. Прво поглевје Инквизиторе. Влези. Еретиците, признаа. Може ли да им пресудиме? Уште еден мал дел информација. Наскоро ќе биде целосна. Ослободена од гревовите. -Што ќе правите со неа? Призна. И поради тоа ќе умре. Капетане, кралицата. Опкружена е. Инквизиторот бара крв. Тогаш немаме веќе време. Кој е нашиот одговор? Оди сега, предупреди ја кралицата. А ти? Каде одиш? Таа забрани. -Немаме друг избор, ова ни е единствената надеж. Нашите тела се затвори за нашите души. Нашата крв, железните ќелии на затвореност. Но не се плашете. Целото месо се распаѓа. Смртта претвора се во пепел. И поради тоа смртта ослободува се. Вие сте осудени. Признавте. Вашата кралица бара бесмртност на земјата. Тоа е ерес. Таа ве води кон празнина. Подалеку од духот. Зошто си тука? Замини, штити ја кралицата. Таа ме прати, бара да се вратиш. Не пред тој да умре. Не, бара да го оставиш. Сака приватна средба. Верен слуга, зошто плачеш? Поради тоа што ја гледам Шпанија како паднала толку ниско. Со непријател кој се храни од нашата сила. Не се осмелувај да ја жалиш Шпанија. Ова се темни времиња. Но секоја сенка, без разлика колку е темна е загрозена од утринското светло. Се разбира. Твојата лојалностте инспирира да ја заштитуваш Шпанија без разлика на цената. Но убивањето на инквизиторот е самоубиство. Како прво, јас се уште не сум подготвена да умрам. Дали си ти? -Ќе умрам за Шпанија. Знам конквистадоре. Знам. И твојата храброст сеуште може да не спаси. Бидејќи Шпанија има план. Има надеж. -Надеж? Оче. Јас сум отец Авилар. Од кралскиот ред на франциско. Нашата лојалност останува со Шпанија. Оче. -Чувари, оставете не. Конквистадоре, ќе ви ја кажам вистинската причина поради која инквизиторот го сврте крстот против круната. Пред една година отец Авилар се врати од џунглите на Нова Шпанија, со тајна толку голема што ветуваше дека ќе го ослободи целото човештво од тиранијата. Шпанија го сакаше тоа богатство над се друго. Но инквизиторот се плашеше од него со иста мерка. Кога одбив да се откажам од мојата потрага по него одговори со насилство за да ја донесе Шпанија на колена. Но сеуште не сме се предале. А сега ќе го поразиме. Ова е нашата надеж. -Кама? Користена во религиони ритуали. Ја земав од мртов Маја свештеник. Дали го гледаш? Тоа е мапа. Мапа до најголемата тајна на Маите. Поголема од Чиченитца. Поголема од Јошима. Поголема дури и од Тикаро. Тука во центарот. Во аголот на еднаш големата цивилизација на Маите, ние ќе најдеме изгубена пирамида. Не. Не изгубена, скриена. Скрина пирамида на Маите. Митовите кажуваат за света пирамида, изградена врз името на земјата, местото на раѓањето на животот. Посебно дрво стои таму. Викаат дека кој и да се напие од него ќе живее засекогаш. Вечен живот. Судбината на Шпанија виси во рацете на безмилосен непријател... Запомни, нашата сопствена библија го потврдува тоа. Во создавањето. Има две дрва во градината на Еден. Дрвото на знаењето и дрвото на животот. Кога Адам и Ева не го послушале Бог и јаделе од дрвото на знаењето, Бог ги избркал од градината и го скрил дрвото на животот. Дали е можно? Дали е можно? Клекни конквистадоре. Нека влезе утринската светлина. Сега ги остри канџите за уште една верна грмушка. Спасението лежи во џунглите на Нова Шпанија. Дали ќе ослободиш Шпанија од синџирите? Со мојата чест и мојот живот. Тогаш ќе го земеш прстенов за да те потсетува на твоето ветување. Ќе го носиш кога ќе го најдеш Еден. Кога ќе се вратиш јас ќе бидам твојата Ева. Заедно ќе живееме понатаму. Тука си. -Што правиш тука? Имаме закажано во три. -Ова е вистинска книга на Маите. Го објаснува содавањето. Гледаш, тоа е таткото, првиот човек. Се жртвувал себеси за да го создаде светот. Тоа е дрвото на животот кое излегува од неговиот стомак. Ајде. -Слушај. Неговото тело станало корења на дрвото. Неговата душа станала гранки издигајќи се и формирајќи го небото. Се што останало од главата на првиоттатко се деца на небото создавајќи ја Шибалба. -Шибалба? Ѕвездата. Небулата. Па, што мислиш. -За? За идејата. Смртта како дело на создавање? Ќе ја донесам колата и ќе те чекам. Добро си. Блиску сум. -Не, има можности. Ќе мора да направиме некои избори. -Ален? Имаше мал удар. Следниот пат... -Не. Не, имавме напредок. Знам дека можам да го преведам за да ти помогнам. Само ми треба малку време. Добро? Има надеж. Има вистинска надеж. -Томи. Не се плашев. -Знам, навистина си силна. Кога паднав, бев полна. Те фатив. Те држев. Во ред е, се ќе биде во ред. Има време, имаме време. Што се случува по ѓаволите? Томи, ги донесов Дин Катари и доктор... Што правите тука? Па, Антонио и Бети... Најновите скенирања на Донован. Синаптичко пораснување за уште 13% . Неговиот мозок е идентичен со 12-годишник. Имаш шест. А туморот? Те молам. -Томи. Те молам. Можеби треба да ме почекате во канцеларија. Ќе дојдам. Томас, сакам да позборувам со тебе на само. После операцијата. Прв засек. Томи, др. Лукас се јави. Рече дека Изи е подобро. Јас ќе се погрижам за тоа. Што мислиш дека правиш? Не напушташ такви резултати. Мора да ја повториш процедурата, да добиеш потврда... Потврда дека туморот не е ефективен, ќе биде мртва до тогаш... Томи. Имаше напад. -Жалам. Како е. -Стабилна е. Кој е со неа? Сама е? -Треба да се одмори. Томи, никој не измислува нови лекови преку ноќ, никој. Не си рационален. Не можеш да поправиш се. Не ми кажувај што можам а што не можам. И требаш на жена ти. Зошто си тука? Зошто мислиш дека сум тука? Срање. Ќе ве оставам на само. Извини за предходно. Неверојатна е. Може ли... Може ли повторно да се скенираат животните? -Добро. Здраво. -Ти ја донесов тетратката во случај ако сакаш да работиш. Како се чувствуваш? -Добро. Извини. За што? Имаше напредок на работа. Мојот конквистадор. Секогаш освојува. Нешто неверојатно. Ги тестиравме... Тоа е за тебе. За мене. Што е? Отвори го. Пенкало и мастило. За пишување. Се е завршено освен последното поглавје. Сакам да ми помогнеш. Како? -Заврши ја. Заврши ја. -Не знам како завршува. Знаеш. Ќе дознаеш. -Престани. Се сеќаваш на Мојсеј Моралес? Типот за кој ти кажував. -Од патувањето? -Да. Последната вечер кога бев со него, ми кажа за неговиоттатко, кој умирал, но Мојсеј не сакал да верува... -Изи... Не, не, слушај. Рече дека ако го откопааттелото на татко му, ќе го нема. Поселе семе врз неговиот гроб. Семето станало дрво. Мојсеј рече дека татко му станал дел од тоа дрво. Растел во шумата. Цветал. И кога ластовичка јадела од овошјето на дрвото... татко му летал со птиците. Рече... Тоа бил патот на татко му до О. Така го нарече. Патот до О. Сега... Се обидував да го напишам последното поглавје и не можев да го исфрлам тоа од главата... -Зошто ми го кажуваш ова? Не се плашам веќе Томи. Не, престани. Сакам да бидеш со мене. -Со тебе сум, види. Секогаш ќе бидам со тебе. Ветувам. Ќе останеш со мене вечерва? -Да, ќе останам. Ќе останам. Не се грижи, скоро сме таму. Низ последниот облак се наоѓа ѕвезда што умира. Наскоро, ќе умре. Кога ќе експлодира, повторно ќе се родиш. Ќе цветаш. А јас ќе живеам. Не се грижи, скоро сме таму. Кругови. Не води во кругови. Само ние останавме. Вашите земјаци се мртви. -Ги уби со оваа слепа потрага. Време е. Време е да го сопреме. Капетане, изгубени сме. Нема надеж за нас тука. Има само смрт. Да се вратиме на бродовите. -Кукавица. Проколети мапи. Блиску сме, ќе го најдам. -Капетане... Капетане. -Што? Што е франциско? Во џунглата. Исто е, исто е. Ѕвездите... Имате избор. Умрете сега, или покрај мене во борба. Будала. -Капетане. Оче. Земи го. Тука сме. Храмот е таму. Извини оче. Сега судбината е моја. Ќе го носиш кога ќе го најдеш Еден. Кога ќе се вратиш, ќе бидам со тебе. Тргнете се на страна. Изнесете го надвор. Знам, знам. Никогаш не сум видела ништо такво. Антонио не ти се јави? -Што? Донован, растењето се намалува. Како болеста да е излечена. Господине. Господине, предоцна е. Г-дине, предоцна е. Врати се, врати се. Врати се. За да достигнеме ниво на достоинство. Неколкумина успеале. Најголемит дел од нас завршуваат на истиот начин како што дошле. Клоцајќи и врискајќи. Но некако Изи, колку што беше млада, ја достигна таа достоинственост. Во нејзините последни денови стана целосна. Ја виде нејзината... Томи. Томи. -Престани. Смртта е зараза. Како и секоја друга. И има лек. Лек. И јас ќе го најдам. Сите овие години. Сите овие сеќавања. Професоре, слушнавме дека си се вратил. Кажете ми се што знаеме за тоа дрво. Секој детал. Добро сум. Се е во ред. Напредокот со Донован ни е почетна точка. Тоа ни е само почетна точка. Да работиме на тоа. Да го сопреме стареењето, да ја сопреме смртта. Да ја запреме смртта, тоа е нашата цел. Скенови, култура, табели. Да се фатиме за работа. Ајде, да се фатиме за работа. Шибалба. Тука сме. За малку ќе успеев. Извини. Извини. -Заврши го. Престани. Престани. Што сакаш? Остави ме на мира. Те молам... Се плашам... Дали ќе ја ослободиш Шпанија од синџирите? Не знам. Не знам како. Знаеш. Ќе знаеш. Знаеш. Ќе дознаеш. Не се плашам веќе Томи. Ќе умрам. Ќе умрам. Заедно ќе живееме засекогаш. -Засекогаш. Засекогаш. Ќе живееме засекогаш. Заврши го. -Добро. Што правиш ти тука? -Прошетај со мене. Имам премногу работа. -Ова е првиот снег, секогаш... Ме чекаат мене. Ајде Томи. -Те молам Изи... Извини, јас... Ќе се видиме вечерва, добро? Антонио се враќа, Донован е подготвен. Виталните знаци му се стабилни. Ајде. Да одиме. Докторе, каде одите? Првиоттатко... се жртвуваше себеси... за дрвото на животот. Смртта е... пат до славата. Заврши го. Прости ми прв татко. Не знаев дека си ти. Ќе бидеме бесмртни. Нашата крв ќе ја храни земјата. Збогум Изи. Се е во ред.