Tip:
Highlight text to annotate it
X
О, Америка...
Би сакал да можам да ви кажам
дека ова е сеуште Америка.
Ама сфатив дека не постои
држава без луѓе.
А овде нема луѓе.
Не, пријатели мои, ова се сега:
Соединети Зомбиленд Држави.
Неверојатно е колку брзо нештата можат
да преминат од лошо во целосно срање.
Зошто јас сум жив додека сите
околу мене се претворија во месо?
Поради мојот список
на правила.
Прво правило за преживување
во Зомбиленд: КАРДИО
Кога вирусот удри, од
очигледни причини,
првите кои настрадаа
беа дебелите.
Кутро дебело копиле.
Но како заразата и хаосот се ширеа, не
беше доволно да се биде само брз на нога.
Моравте да набавите оружје
и да научите како се користи.
Што ме носи до второто
правило: ДВОЈНО ПУКАЊЕ
Во моментите кога не сте сигурни
дали немртвите се навистина мртви,
немојте да штедите
на куршуми.
Мислам, уште еден чист
погодок во глава.
И оваа госпоѓа ќе избегнеше да
стане човечка брза храна.
Можеше, требаше, мораше.
Наскоро зомбите станаа
попаметни.
Некако можеа да намирисаат
кога сте најранливи.
Па, зарем не можам да се
посерам на мира?
Не дозволувајте да ве фатат
со спуштени панталони.
СТОЈТЕ ПОНАСТРАНА
ОД КУПАТИЛАТА
Како зомбите стануваа
побројни од луѓето,
тогаш моравте да ги пресечете
сите емоционални врски.
Ако девојчињата од вашето соседство
сега се заебани мали чудовишта,
можеби е време да престанете
да ги возите во школо.
Моравте да се фокусирате на
сопствениот опстанок.
Што води до правилото бр. 4.
Прилично основно.
ПОЈАСИ
Врзете ги појасите.
Тоа ќе биде незгодно возење.
З О М Б И Л Е Н Д
Тој тип доле, сум јас.
Се наоѓам во Гарланд во Тексас. Можеби
изгледа како зомбите да го уништиле,
но, всушност, таков е Гарланд.
Месеци откако нулта
пациентот загриза
заразен хамбургер на
бензиска станица.
После само два месеца јас сум можеби
единствената неканибалска наказа во земјата.
Можеби изгледа неверојатно
тоа што сум преживеан
со своите фобии и синдромот
на надразнети црева,
ама имам предност што никогаш не сум
имал пријатели или блиски роднини.
Преживеав зашто играм на сигурно
и ги почитувам правилата.
Моите правила.
Срање.
Правило бр. 1:
КАРДИО
Секако.
Правило бр. 4:
ПОЈАСИ
Да ти ебам мајката.
Правило бр. 2:
ДВОЈНО ПУКАЊЕ
Од поведрата страна, пронајдов место
каде можам да одам на голема нужда.
Уште едно правило за преживување
во Зомбиленд: ПАТУВАЈ ЛЕСНО
Не мислам само
на багажот.
Отсекогаш сум бил
самотник.
Ги избегнував луѓето како да беа
зомби дури и пред да бидат зомби.
Сега кога сите се зомби,
некако ми недостасуваат
луѓето.
И така патувам од студентскиот
дом во Остин во Тексас,
во Колумбус, Охајо, каде, се надевам,
родителите ми се сеуште живи.
Иако никогаш не бевме блиски, би
било убаво да се види познато лице.
Или било кое лице од кое не капе крв од
устата, или месо кое виси меѓу забите.
Фала.
Што бараш?
ПРОВЕРИ ГО ЗАДНОТО СЕДИШТЕ
Ништо, само, имам листа. -Нема
никој освен мојата војничка торба.
Како се викаш?
-Застани.
Без имиња, нема премногу
да се спријателиме.
Скоро го претече алкохолот
со ножот.
Во ред е, не мораш...
-Патем, каде си тргнал?
Колумбус, ти?
Талахаси.
Уште?
-Не, една за мене.
Една и доста, секогаш велам.
Реков еднаш.
Тахаласи и Колумбус
се кон исток.
Па?
Па, Тахаласи, сакаш ли да се држиме
заедно? Барем некое време?
Вака ќе направиме,
Колумбус.
Со мене не се сложуваат лесно,
и чувствувам дека си кукавица.
Ја давам оваа врска до
отприлика Тексаркана.
Навистина? Ќе ме однесеш
до Тексаркана?
Баш си жилав педер,
зарем не?
Би можел да се врзам,
заради безбедност.
Веќе гледам дека ќе
ми одиш на нерви.
Иако впарувањето
не бил мој стил,
претпоставував дека ќе бидам
посигурен со Тахаласи.
Видете, тој се занимаваше со
разнесувачка работа, и...
Работата е добра.
Ама набрзо стана очигледно
дека има една слабост.
Што правиме овде?
-Ќе погледнеме.
Тоа е проклет Хостесов
камион. -Да, го гледам тоа.
Па што?
-Добро ќе ми дојде "Твинки".
Доаѓаш?
-Да, само момент.
Ме зезаш?
-Не.
Правило бр. 18:
ИСТЕГНИ СЕ
Би требало да се истегнеш, посебно ако
одиме низ стрмнината, многу е важно.
Баш и не верувам.
Дали си видел некогаш
лавот да се истегнува пред
да ја среди газелата?
"Снежни Топки"?
-Да.
"Снежни Топки"?!
Каде се ебаните "Твинки"?!
-Сакам "Снежни Топки".
Мразам кокос, не вкусот
туку содржината.
Свежи се.
Ова со "Твинките" не е готово.
Можеби не е згодно, но,
морам во ВЦ.
Навистина?
-Навистина.
Знам, пак, толку брзо.
Што да кажам,
имам случај на хронична
тешкотија.
Ама ова, секогаш
сум бил фобичен.
Многу нешта ме
вознемируваа.
Отисоци на ВЦ шољите или дедо
мразовци во продавниците.
Да бидам сам со бебето...
Но тоа од што се плашам повеќе од
се, да, дури и повеќе од зомбите...
Ебани кловнови.
Кога ви е страв од
се што е таму,
престанувате да
одите таму.
Што баш мене ми се случи
пред Зомбиленд.
Петок навечер, трет викенд
по ред во куќата.
"World of Warcraft"...
Кула од кутии со пица...
"Црвена Тревога
Моунтаин Дју"...
Гордост - никаде.
Достоинство - одамна исчезна.
Невиноста - целосно
оправдано сметајќи на...
Целиот мој живот, единствено што
сакав да пронајдам е девојка.
Да се заљубам, да ја донесам
дома да ги запознае моите.
И пак, откога моите се параноични
изолиранти како мене,
можеби таа девојка би можела
да ме однесе дома кај нејзините.
Тогаш конечно би бил член на
ладно функционално семејство.
408?!
Ве молам, има ли некој?!
Ве молам, итно е!
Обично не отклучувам врата
на панични звуци,
но мојата соседка од 406
е ненормално згодна.
Фала ти, фала ти!
Мило ми е.
Повели.
"Моунтаин Дју"?
-Да, "Црвена Тревога".
А еве и "Голден Граундс".
Во најлонското кесе
остануваат крцкави.
Кажи ми што се случи.
Беше бездомник.
И болен.
Отидов дома, зборував
на мобилен.
Одеднаш спринтуваше
кон мене.
Мислам, не трчаше,
туку спринтуваше.
Мислев дека можеби бега
од некого, или по некого.
Последно што видов е дека сеуште
беше таму надвор и лудуваше.
Дрога, можеби?
Не ти го кажав
најлошиот дел.
Се обиде да ме гризне.
Во право си.
Тоа е најлошиот дел.
Извини, само, многу
сум исплашена.
Не, не, треба да се плашиш,
бездомник се обидел да те гризне.
Тоа е вистинска причина
за страв, разумен страв.
Јас се плашам од нешта кои
воопшто немаат смисла.
Како кловнови, со црвени носови.
Или крпите со кои се бришат маси
откако ќе завршиш со
јадење во рестораните.
Навистина?
Поентата е дека сум
тука за тебе, добро?
И се додека си до мене
не го напуштам станов.
Смеам ли да ги затворам очите
за момент? -Секако.
Фала ти.
На сметка на болниот бездомник
канибал, го живеам својот сон.
Целиот живот сакав да ја префрлам
косата на девојката преку увото.
Лека ноќ.
-Лека ноќ.
Боже мој.
Дали си добро?
Што правиш?
Не се приближувај 406, не
сакам да те повредам, но...
Срање.
Боже мој, толку ми е
ебано жал.
Гледате, не можете на
никого да верувате.
За првпат пуштам девојка во мојот
живот и таа се обиде да ме гризне.
Те молам...
Послушај ме...
За старите времиња...
Ако си внатре...
Само си болна, во ред?
Тоа беше мојот прв контакт
со чумата на 21-от век.
Се сеќавате на
кравјото лудило?
Лудата крава стана луда, лудата
личност стана лудо зомби.
Тоа е брзо-делувачки вирус од кој добивате
потечен мозок и бесна треска.
Ве прави полн со омраза,
насилен...
И од кој добивате силна
желба за грицки.
Ти управувај, јас
ќе туркам.
Слушнав дека постои место
недопрено од ова срање.
На исток? -Да, и ти си
го слушнал истото?
На запад слушаме дека е на исток,
на исток велат дека е на запад.
Се се тоа само глупости.
Тоа ти е како пингвин
на северниот пол да
слушнал дека на јужниот е многу
убаво во ова време од годината.
Нема пингвини на
северниот пол.
Сакаш ли да осетиш колку
силно можам да удирам?
Па, што мислиш?
Кога последен пат сум
положувал цевка?
Кога последен пат си видел
20 ножни прсти?
Го ставаше Перси во креветот?
-Кој е Перси?
Си го залепил ормарот со тапети?
Си го додал зачинот?
Со петите го допре Исус?
-Ох, водев љубов?
Само секс.
Пред три недели, во напуштен
"Фед Екс" камион.
Заќути.
Јас одев на исток,
таа на запад.
Се сокривме во камионот.
Беше полн со неиспорачани
пратки. -Како се викаше?
Беверли.
Беверли Хилс.
-Куче едно.
А ти?
-Јас?
Боже мој, прави
да ти се слоши.
Те прави тажен,
те прави...
да се запрашаш, можеш ли да се
вратиш како нештата беа порано.
Би биле во дворот, би се
обидувал да фатиш светулки.
А наместо тоа, ова.
Мислам, те прави...
-Гладен.
Загрижен сум за тебе.
-Што и да те чека во Колумбус,
ти ветувам дека не е
ни малку поубаво од
нашата пријателка овде која
ужива во својот човечки сендвич.
Талахаси имаше болен смисол за
хумор кога зомбите беа во прашање.
Зомбите не се баш сакани,
но тој стварно ги мразеше.
Единственото со кое беше повеќе опседнат
од убивање зомби е пронаоѓање "Твинки".
Нешто во врска со "Твинките" го
потсетуваше не толку одамна.
Кога нештата беа едноставни,
а не така ебано психотични.
Како да, ако го вкуси тоа утешно
благо од детството,
светот повторно ќе стане невин,
и се ќе се врати во нормала.
Трагаш по злато?
Исусе Христе.
Ти си опасен човек.
Ќе ни ги ризикуваш животите
заради "Твинки"?
Во таа продавница се наоѓа
кутија со "Твинки".
И тоа не било
која кутија.
Последната кутија во која некој
ќе ужива во целиот универзум.
Верувал или не, "Твинките"
имаат рок на траење.
Еден ден, многу наскоро,
малата животна ера на
"Твинките" ќе се
испразни.
Време да полудиме
или да заќутиме.
Кога Талахаси тргнува
на зомбите,
го поставува стандардот за
"Не се заебавај со него".
Нема страв, ништо
за да изгуби.
Што да кажам, тоа е
како... како уметност.
Имаш убава уста!
Немој да замавнеш!
Замавни!
Фала.
-Ми должиш.
Неверојатен си.
-Знам.
Дојди голем, ќе скинеме
само малку од врвот.
Овие момци навистина
се запуштиле.
И толку се дебели.
Мислам дека веројатно би
требало да продолжиме.
Единствено што можев да размислувам
беше: "Колкави се шансите?"
Уште една жена да оженам и
да ја однесам дома кај моите.
Дојдете брзо.
Нечие уво е во опасност за косата
да се префрли преку него.
Ќе те стасам.
Правило број 22: Кога се
сомневаш, знај си го излезот.
Сестри се, помалата е гризната.
Однесувај се нормално,
немој да ја полудиш.
Колумбус, Вичита,
Литл Рок.
Сево ова го направи
заради "Твинките"?
Не, не, тој. Јас сум само
како Санчо Панса.
Мислам дека неа не и останува
многу. -Знам, и таа го знае тоа.
Само бараме излез.
Не, не, таа е само девојче.
Не зборувајте за мене
како да ме нема.
Знам дека си многу болна,
ама сестра ти сака...
-Не е нејзина одлука.
Моја е.
И ветив.
Веќе се простивме,
ама немав оружје.
Не знаеме дека нема лек...
-Немаш храброст!
Дај му ја нему пушката.
Чекај.
Јас ќе го сторам тоа.
Те сакам.
-И јас тебе.
Ти треба помош?
-Кога веќе спомна.
Ќе го земеме вашето оружје,
клучевите од колата, муниција...
И ако имате, мастики
без шеќер.
Што, по ѓаволите?
Зошто го правите ова?
Подобро вие да погрешите и да ни поверувате,
него ние да погрешиме и да ви поверуваме.
Секако, првата нормална женска
се појавува после илјадници милји,
прави да се осеќам како идиот,
ја краде мојата двоцевка,
и вели дека на мене
не може да се верува.
Браво генију.
-Ти и ја даде пушката.
Момците беа глупави.
Избегнувај го огледалцето.
Опушти се, јас само што
поминав како зомби.
Што би дала за...
-Не зборувај Т-У-Ш.
Само да стигнеме таму
каде што појдовме.
Мислиш ли дека е вистина?
-Што тоа?
Она за "Пацифик Плејленд"?
-Целосно без зомби.
Единственото место
западно од Вејко.
Верувај ми.
Тој е на еден од оние
"Тур де Франс" точаци.
Врти со педалите, а главата на
зомбито е фатена во брзината.
Знаеш, за косата, за ланецот,
само... само се врти.
Многу супер, ама...
...зомби убиство на неделата?
Не би рекол.
Го видов тој градежен
работник, не ти серам.
На валјакот е, а зомбито
паѓа пред него.
Дали некогаш си мотал
забна паста од дното?
Да, секогаш така
сум ја мотал.
Главата на зомбито
е капачето.
Дали си ти еден од оние кој
сака да уништи туѓи приказни?
Не.
Познавав тип многу полош
во тоа од мене.
Ајде, само, да се обидеме
да ја пронајдеме колата.
Што ме потсети, никогаш не сум имал
вакви главоболки додека не се појави ти.
Прави што сакаш со човекот, но не
се заебавај со неговиот Кадилак.
Тука има добро мини-комбе.
-Па, знаеш, баш е добро.
Тоа е преубаво комбе.
Талахаси цврсто верува дека мораш
да се испукаш во Зомбиленд,
инаку ќе го изгубиш оној
разум што ти останал.
Ако тоа го прави среќен и го спречува
да ја употреби онаа хебла не мене,
тогаш велам, ајде
само полуди.
Го сакам мојот
"Кaди" назад!
Глупави мали кучки!
Мислам дека нешто
истегнав.
Мислиш ли дека ние двајца сме доволно
паметни да смислиме таква измама?
Одбегнуваш.
Дали е подобро да бидеш
паметен или среќен?
Види што имаме тука.
Ајде.
Убаво.
-Помирисај го прстот.
Правило бр. 31:
ПРОВЕРИ ГО ЗАДНОТО СЕДИШТЕ
Фала Боже за ова
селаништава.
Ова е многу голем џип.
А ова се многу
големи пушки.
Не се брзај.
Велат дека оној кој бара одмазда
треба да ископа два гроба.
Да, два гроба. Еден за големото
пиле, и еден за малото пиле.
Страшно си среќен.
Зошто да не ги заборавиме тие
девојки и да тргнеме дома?
Сакаш да разговараш
за домот?
За мене, домот беше
кутренце по име Бак.
Најслаткото куче
кога и да било.
Покрај сите тие ебани зомби,
го изгубив, а не можам
да го вратам, така да...
Барам нов дом.
Утре можеби...
Бањање гол во реката
Јелоустоун.
Нишање на лустерите во
Плејбој палатата.
Ама денес, Вортекс,
6 литарски, В8.
Кутија полна куршуми со шуплив
врв, и ако Бог даде, ЏД Твинки.
Мораш да уживаш во
ситниците.
Не сакам да оддадам признание на
некој кој изгледа како Јосемити Сем.
Ама ќе го запишам тоа.
Правило бр. 32:
УЖИВАЈ ВО СИТНИЦИТЕ
Познавајќи ги нив,
тоа е замка.
Чекај овде, довези се
ако дадам знак.
Сигурно нема да ги
застрелаш?
Само ако тие припукаат
на мене.
Да се надеваме дека
ќе припукаат на мене.
Изгледа како да го
напуштиле.
Веројатно тргнале
на запад.
Вози полека, држи ги
очите отворени.
Позади се, зарем не?
-Само јас.
Навистина ми е жал,
беше како тигар.
Беше земен за заложник
од дванаесетгодишна?
Женските созреваат побрзо од машките.
Понапредна е отколку јас во таа доба.
12 е новиот 20.
Пушката, молам.
Како божем некогаш
би го употребила тоа.
Немој да ме убиеш со моето
сопствено оружје!
Сите тие насилни
видео игри.
Фала.
Сега, засвири.
Што?
-Засвири!
Тоа ти е сестрата, она е
мојата пушка, здраво.
Кома.
Излези од возилото.
Ти ќе се возиш до мене.
Некако ми се допаѓа
оваа девојка.
Не е типична згодна
замислена кучка.
Дури и пред Зомбиленд, Вичита
мувала типови како нас.
Што бараш?
-Венчалниот прстен.
Го извадив за да наточам гориво,
мислев дека го ставив во чантата,
ама најверојатно
испаднал.
Доцнам на лет и... -Слушај, јас ќе го
најдам прстенот и ќе ти го пратам.
Ќе ти дадам награда.
-Не се будали.
3.000 долари. Вреди
повеќе од мојата кола.
Само дај ми го
твојот број.
Јас ќе го најдам.
Веднаш ќе го побарам.
Немам ништо друго
за правење.
И јас бев венчан.
Ама сега сум сам.
Се надевам дека ќе
стасаш на летот.
Знам дека е овде некаде.
Отиде на авионот,
тоа е најдобро.
Ќе ти се јавам.
Го пронајде мојот прстен.
Фала, насекаде го барам.
Твојот прстен?
-На пријателката.
Ќе и го пратам.
-Добивам ли награда?
40, 60, 80, 400.
Тоа е тоа, цела каса.
Некој многу го усреќи.
И ти.
Убаво.
Колку останаа?
Да видам.
Доволно да стигнеме
до Калифорнија.
Еден ден и јас сакам
ваков прстен.
За ниска цена од 30 долари,
продадено.
Неверојатно е до каде може да стасате со
малку лажен накит и со став на бандит.
Веројатно сме среќни што
не не оставија на патот.
Фала, Вичита.
Фала, Литл Рок.
Да ти ебам, доста!
Не прогонуваат гладни накази!
Немаме доволно
проблеми?
Ми го украдоа Хамерот, имаме
проблеми со довербата.
Преболи го тоа!
Зар неможеме само да се возиме и да
играме "Јас гледам" или некое срање
на два часа како четири
нормални Американци?
Еби ме!
Знам.
Дозволи јас бидам
тој зрелиот.
Значи, каде одите?
"Пацифик Плејленд".
Забавниот парк?
-Надвор од Л.А.?
Да, одевме таму
како деца.
Тоа место е тотална
лудница.
Ти го полудува умот,
толку е забавно.
Добра забава за цело
семејство.
Да, и јас одев како мал. Сега
веројатно се смета како вон сезона.
Дали сте чуле, таму нема
зомби. -Да, чувме.
Знаеш што, можеби нема да те застрелам,
ама и понатаму многу ме нервираш.
Затоа нема да си играм со
тебе во "Пацифик Плејленд".
Без гајле, ќе ти се допадне.
-Навистина?
Не, станува полошо.
-Во ред.
А да играме тивка игра,
почнуваме сега.
Сакав да ве прашам, дали сте
чуле што е со Колумбус, Охајо?
Не знаеш да играш
тивка игра?
Не? Епа, ја играат
во Колумбус, Охајо.
Вистински град на духови,
запален до темели.
Ти си од Колумбус?
Жал ми е, не сфатив...
Не сум сигурен што е
потрагично.
Тоа што немам семејство или сознанието
дека воопшто не сум ни имал семејство.
Сеедно, неможам да се преправам дека
она што го барам ќе го најдам дома.
Немам дом.
Можеме да те однесеме.
Можеш сам да одиш да видиш,
или да се сместиш на друго место.
Можев да видам дека знаеше
како се чувствувам.
Сите бевме сирачиња
во Зомбиленд.
Знам дека ова со забавниот
парк е лудост,
ама...
Толку долго помина
откога била дете.
Тешко е да се расне
во Зомбиленд.
Тешко е да се израсне.
Таму, можеш да го
земеш тој камионет.
Па, се надевам дека ќе го
најдеш оној кој го бараш.
И немој да го пуштиш,
кога ќе го најдеш.
Не само затоа што
немав каде да одам,
туку затоа што во тој
момент стана јасно.
Каде и да е оваа девојка,
таму сакам и јас да бидам.
Наскоро ќе мора да сопреме,
се чувствувам сварено.
Ги сакаме вашите пари.
Да, тоа ќе биде.
Добро, но што, по ѓаволите, правиме?
-Само угоди му, верувај ми.
Чекајте.
Кој сака да оди прв?
Навистина сакав да ја
импресионирам Вичита.
Но тоа би било директно
кршење на правилото 17.
Можеби најважното правило:
НЕ БИДИ ХЕРОЈ.
Ти превземи го ова.
-Нема проблем.
Што мислиш, зомби
убиство на неделата?
Блиску, ама нема награда.
Зомби убиството на неделата оди
кај сестра Синтија Никербакер.
Кутрото сплескано копиле.
Парфем?
-Што?
Тоа е парфем?
Колонска.
-Мислам...
"Ланком Мањифик".
-Малку погласно?
Мислам дека не те слушнаа
во Санта Фе.
Размислуваш за
ебење на Вичита.
Желбата е одобрена, последните
24 часа таа не ебе нас двајцата.
А сега, среќно, Петунија.
Ќе го почнам моето триделно извинување
така што мислам дека си прекрасен човек.
Само да знаеш, сум претепувал
за многу помалку од тоа.
Сигурен сум.
-Ќе добиеш 45% снага.
Фала.
Ајде, скрши уште една.
Убаво.
Зарем не е добро
чувството?
Понекогаш Талахаси е во право.
Мораш да уживаш во ситниците.
Макар тоа значело уништување
на ептен многу ситници.
Мириса на парфем.
Не знаеш кој е Вили Нелсон?
-Не.
Вили Нелсон?
-Да, не знам.
Се бричам секое утро, но понекогаш
околу 16:30 почувствувам нешто.
Знам дека се вика "Сенка во 17ч."
ама понекогаш ја добивам прерано.
На автопат можеш да одиш до 130,
ама не сакаш да одиш над 160.
Не сакаш да одиш
повеќе од 40.
Не се грижи за слепите точки.
Тие се за други возачи.
Како никогаш да не
сум возела...
Никогаш не се врзуваш, или
само на долги патувања?
Зомбите се насекаде, мислам дека
појасите ми се најмалата грижа.
Да, ама не, не е.
Позната е само кога е Хана
Монтана, кога носи перика.
Добро.
Некако е ослободувачки.
-Да.
За првпат, во долго време,
се забавувавме.
Иако имавме различни
стратегии за преживување,
одлучивме да останеме заедно
до "Пацифик Плејленд".
Мислам дека недостатокот на сон е
здравствен проблем бр. 1 во Америка.
Сега мислам дека е бр. 2.
Бр. 2...
-Премногу слатко.
Само велам, дека би требало да
најдеме место за да преспиеме.
Имам идеја.
Во Холивуд сме, ајде
да спиеме со стил.
Земи ја картата.
Изгледа дека сите кои некогаш биле
на филм живеат во овој кварт.
Што точно мислиш дека
правиме на 90210?
Некако си замислував дека Том
Круз живее на поубаво место.
Б листа во споредба со тоа
што јас го имам на ум.
Одиме на самиот врв на
А листата. -Кој?
Ќе видите.
Кој е големиот Б.М.?
-Не е Боб Марли.
Местово е неверојатно.
Дами и господа, добредојдовте
во Мансион де Мјуреј.
Бил Мјуреј?
-Нема шанси.
Овој тип има директна
врска со мојот хумор.
Кој е Бил Мјуреј?
Никогаш порано не сум
удрил дете.
Тоа е како да прашуваш
кој е Ганди.
Кој е Ганди?
-Има 12.
Нема "Твинки".
-Срање!
Гледаш? Реков дека требаше да одиме
кај Расел Кроу, никој не ме слуша.
Намалете со гласовите, барем додека
не бидеме сигурни дека сме сами.
Талахаси, Вичита, одете таму.
Литл Рок, наваму.
Зошто јас заглавив со неа?
Изгледа дека нема крај.
Дојди.
Има сопствено кино?
Ќе те научам нешто
за Бил Мјуреј.
Кралот овде спиеше.
Секоја чест на креветот.
Премногу е мек за мене.
Ова е возбудливо, ќе
дознаеш кого повикува.
Истерувачи на духови.
Прилично е заразно.
Помогни ми со чизмите.
Во ред, самиот
ќе ги соблечам.
Бил Мјуреј, ти си зомби?
Горам!
Не си зомби, зборуваш.
Добро си.
-По ѓаволите дека сум!
Жал ми е, не знаев
дека сте вие... вие.
Дали сте...?
Што е со опремата?
Тоа е да се вклопам.
Зомбите не напаѓаат
други зомби.
Пријател шминкер, ми покажа
како да го направам ова.
Пченка, бобинки, мал
сладок сок за дами.
Прилега на мојот животен стил.
Сакам да излегувам, да правам нешта.
Баш одиграв 9 дупки
на ривиерата.
Само се прошетав,
нема никој.
По ѓаволите,
Бил ебаниот Мјуреј!
Морав да го исфрлам тоа,
не мислев да пцујам.
Ова е толку надреално, сигурно
постојано ви го кажуваат тоа.
Можеби не во последно време,
но јас сум огромен обожавател.
Сум ги гледал сите ваши
филмови милион пати,
дури ги сакам и вашите
драматични улоги.
Шест луѓе останаа на светот, а
еден од нив е Бил ебаниот Мјуреј!
Знам дека тоа не ви е средното име, но ве
гледам откога можам да мастурбирам.
Мислам, не дека
тоа е поврзано.
Затоа го правиме тоа.
Те сакам, Бил,
те сакам.
Ти благодарам.
Зјапаш во мене,
тоа е перика.
Жал ми е, ама изгледате
како Еди Ван Хален.
Само што го видов.
-Навистина?
Каде?
-Во "Холивуд Боул".
Како беше?
-Па, тој е зомби.
Што велите за мала гостољубивост
од западното крајбрежје.
Да ви донесам нешто?
Што би сакале?
Лесно, зарем не?
Побрзајте, побрзајте,
на лустерот е, средете го.
Запали го, Реј! -Ќе се видиме
на другата страна, Пит.
Колку е одвратен!
35 стапки долг, тежок
отприлика 270 кг.
Тоа е големо "Твинки".
Твојата сестра е сингл, зарем не?
Нема никаква врска на далечина?
Не.
-Добро.
А ако би имала свој тип,
ако постојат типови,
каков би бил?
Некако паѓа на лоши момци.
-Навистина?
Значи, Колумбус е плашлив?
-Да, како мало зајче.
Ќе го средам.
Видете го ова.
Во ред е, го средив.
Така се поздравувате
во твојот крај?
Боже мој, не ми се верува
дека го погодив Бил Мјуреј.
Г-дине Мјуреј?
-Сега само Бил.
Мислам дека не можеме
да го зашиеме ова.
Уште е нежно.
Мислите ли дека можете
да се извлечете?
Не.
Ако нешто ви значи,
многу ми е жал.
Беше инстиктивно.
Моја грешка, никогаш не
сум бил добар шегаџија.
Жалите за нешто?
Можеби поради Гарфилд.
Жал ми е, но ме среди.
Ама сепак е тажно.
Извинете.
Само секунда.
Двоцевка е.
Сакате карамела?
Бесплатен паркинг, што во игра на
случајот е најдобро нешто во Зомбиленд.
Најдобро нешто во З-ленд, нема
ажурирање на Фејсбук статусот.
Род Куртис се спрема за петок.
На кого му е гајле.
-Најдоброто нешто е,
нема веќе пуштање
вода, епско.
А најлошото нешто
во Зомбиленд?
Освен фактот дека го
убив Бил Мјуреј?
Тоа е лесно, загубата на Бак.
Неговото кутренце.
Никогаш не сум мислел дека
можам да сакам нешто како Бак.
Од денот кога се роди,
едноставно полудив.
Жал ми е.
Бевме како две
зрна грашок.
Ја имаше мојата особина,
мојата насмевка, апетитот...
Насмевка?
И тогаш ми дојде.
Бев толку посрамотен што
ми требаше олку долго.
Мене со најдобрите кардио
функции во работата да сфатам
дека не бегам само
јас од нешто.
Го направив овој паричник
со изолир трака.
Земи го човековиот син, и веќе
во суштина нема што да загубиш.
Не сум плачел така
уште од Титаник.
Помош?
Полека издиши се и
повлечи го чкрапецот.
Не ме терај да пијам сама.
-Во ред.
1997, Џорџес?
Никогаш не сум
учел француски.
Тоа е од '97-ма?
-Да.
Добра година?
-Боже мој.
Супер година, се зезаш?
Го гледав првиот филм за возрасни.
Анаконда.
Прва тетоважа.
Навистина?
-Лажна.
Првиот бакнеж...
Скоти Линч.
-Дали со јазиците?
Можеби.
Дали си љубоморен
на Скоти Линч?
Да, сум.
Всушност, љубоморен сум
на целата твоја 1997.
Првиот стоматолог...
Копилето ми даде
апаратче за заби.
Мојата прва четворка.
Застрашувачка како
анакондата.
Која и онака не се
смета како предмет.
Првиот школски танц, фала.
Сејди Хоукинс, девојките
бираат.
Никој не те одбра?
-Девојките бираат.
Тие кучки.
-Знам.
Не, нема да го трпам тоа.
Знаеш зошто? Во име на
сите осмоодделенки...
...би сакала да ти
надокнадам.
Опушти се, Скоти е стара вест.
Ни името не ти го знам,
но, ова всушност е убаво.
Помеѓу тебе, мене и
"Што ќе правиме со Боб?"...
Сладок си.
-И јас мислам.
Имаш храброст како
исплашен зајак, ама,
можам да се носам со тоа.
Навистина?
Може ли барем намерно да ти
дадам прошетка до првата база?
Може мала помош во
преместување на каучот?
Правам тврдина.
Веројатно така е најдобро.
Ми се допаѓаш Колумбус, но,
сестра ми и јас ќе сториме се
да преживееме, затоа...
Се надевав дека Вичита само
глумеше тешко достапна.
Но, сфатив дека имаше повеќе
проблеми со довербата од мене
кога утрото се разбудив
и таа заминуваше.
Ти си како џиновски
куроблокирачки робот,
развиен во заебана тајна
владина лабораторија.
Не ми се верува дека
за малку ќе го бакнев.
Кое е нашето правило?
-Не верувај никому, само ти и јас.
Само ти и јас.
Ти и јас.
Само што преживеа зомби апокалипса
и се повозе преку пола земја.
Каде ќе одиш?
-Во "Пацифик Плејленд".
Сезаме, отвори се.
Тоа е проблемот на
поврзување со некого.
Кога ќе те напушти, се
чувствуваш изгубено.
Друштвото на Талахаси не ме утеши,
се чувствував многу повеќе осамен.
И онака не би ја легнал.
Баш и не јуришаше на рововите
пред него што наидов јас.
Затоа јас не пуштам луѓе
во близина, се изгоруваш.
Не ми кажувај.
Мексико.
Знаеш како ги викаат
"Твинки" во Мексико?
"Лос Подморникос".
Таму одам јас, амиго.
Како и да е.
Ох, не.
Одам по Вичита. -Дали си ја
читал онаа книга некогаш?
"Не е толку загреана
за тебе"?
Не смееш да се покажеш премногу достапен.
-Не ми е гајле, сакам да бидам со неа.
Добра забава во Мексико.
Ајде, побрзај!
Влези!
Ајде, тргни!
На три...
Еден, два, три!
Дали си добро?
Да одиме!
Брзо, станувај!
Да одиме!
Таму!
Не сум добар во
збогувања, така да...
Добро прасе е.
Тоа е најлошиот поздрав
кој го имам слушнато,
и го украде од филм.
Поздрави ги дамите
во мое име.
Знаеш, и нивните слики се во
нечиј паричник истотака.
Рипни во колата, "Евил Канивел".
Да го јавнеме ролер коустерот.
Не е толку забавно
колку што се сеќавам.
Погоди ја контролната
кутија.
Колумбус...
Талахаси?
Мислам дека овојпат навистина
им треба нашата помош.
Врзи се.
-Веќе сум.
Време е да полудиме
или да заќутиме.
Мајка ми секогаш велеше дека еден
ден ќе бидам добар во нешто.
Кој би рекол дека тоа ќе
биде убивање зомби.
Веројатно никој.
Види.
Подобро да поработиме
на нашето извинување.
Боже мој.
Горе се, добро се.
-Па, што чекаш?
Твоја девојка е.
Ајде!
Дојдете земете парче од Талахаси!
Дали е гладен некој?
Талахаси е добар во ова
време од годината!
Ајде, ајде, вие грди
копилиња!
Срање!
Срање!
Да ти ебам!
Срање, ми снема
куршуми.
Вичита, Литл Рок!
-Побрзај!
Боже мој.
Види го овој заебан кловн.
Секако, мораше да
биде кловн.
Не, мораше да биде кловн.
И мораше да биде Вичита
за јас конечно да сфатам,
дека некои правила се
створени да се прекршат.
Правило бр. 17:
БИДИ ХЕРОЈ
Време е да полудам
или да заќутам.
Заеби го овој кловн.
Фала.
Земи ја пушката, Вичита.
Криста.
Во ред, сега најверојатно
би требало да излеземе.
Конечно дојде до
првата база.
Не е лошо за плашливо
мало педерче.
Каде е Флорида?
Имам мало претчувство.
Каде сте вие сунѓерести,
жолти, вкусни копилиња?
Каде сте?!
Лажна реклама!
Исусе Христе.
Сакаш "Снежни Топки"
или нешто друго?
Боже.
Не може да се опише
со зборови.
Премногу рано е.
Дали ќе можеш да ја извадиш
сачмарката и да јадеш околу неа?
Не!
Тоа лице.
Сум јас, сфаќајќи дека тие паметни
девојки во тој голем црн камионет,
и тој голем тип во тоа
палто од змиска кожа,
беа најблиското на нешто што отсекогаш
го сакав, ама никогаш не сум го имал.
Семејство.
Јас им верував на нив,
и тие ми веруваа мене.
Правило бр. 32:
УЖИВАЈ ВО СИТНИЦИТЕ
Талахаси си го доби
неговото "Твикни",
и иако животот никогаш веќе нема
да биде едноставен или невин,
додека го топеше тоа
сунѓересто жолто парче крем,
имавме надеж.
Се имавме едни со други.
А без други луѓе,
можете да бидете зомби.
Многу ви благодарам.
-Ќе не поминевте.
Многу смешно.
До следниот пат запомнете:
Кардио, појасите,
и ова нема врска со ништо, но малку крема
за сончање нема да наштети никому.
Јас сум Колумбус, Охајо, од
Зомбиленд и велам лека ноќ.
A_JONES_A