Tip:
Highlight text to annotate it
X
Posies ГЛАВА XIX на Alice
Вујко VENNER, trundling на количка, беше најрано лице мешање во
соседството еден ден по невремето.
Pyncheon улица, пред Домот на седумте Gables, беше далеку поудобен
сцена од по-шумата, затворени од страна излитена огради, и граничи со дрвени живеалишта
на meaner класа, разумно да се очекува да се претстават.
Природата направи слатка измени и дополнувања, тоа утро, за пет дена unkindly која претходеше
тоа.
Тоа би било доволно да се живее за, само да погледне нагоре во широк благословување
на небото, или како што многу од тоа како што беше видлива помеѓу куќи, генијалниот уште еднаш со
сонце.
Секој објект е согласна, дали треба да се гледаше во ширина, или проверено повеќе
детално.
Како, на пример, беа добро измиени камчиња и чакал на тротоар, па дури и
на небото како одраз базени во центарот на улицата и на тревата, сега свежо
зелен, тоа пролази по должината на основата на
огради, од друга страна, од кои, ако еден ѕиркаа над, беше виден на разновидните
раст на градините.
Зеленчук продукции, од секаков вид, се чинеше повеќе од негативно среќен, во
сочно топлина и изобилство од нивниот живот.
На Pyncheon брест, во текот на својата голема турнеја, беше жив, и полн со
на утринското сонце и слатко-темпериран малку ветре, која стигнала во рамките на овој зелен
сфера, и го постави илјада лиснато јазици а-шепоти сите одеднаш.
Оваа возраст дрво се појави да имаат претрпено ништо од бура.
Тоа чувале своите гранки unshattered, а неговата целосна дополнување на лисја; и целиот во
совршен зеленило, освен една гранка, дека, од претходната промена со која
брест-дрво понекогаш пророкува есента, бил transmuted да светли злато.
Тоа беше како златен гранка која доби Енеј и гадателка прием во Адот.
Оваа една мистична гранка висеа пред главниот влез на седумте Gables, па приближи
основа на тоа дека секој минувач може да се искачи на прсти и куби го исклучувам.
Овозможено на вратата, тоа би биле симбол на неговото право да влезат, и да бидат
запознаат со сите тајни на куќата.
Толку малку вера е поради надворешниот изглед, дека беше навистина
поканува аспект во текот на преподобниот здание, пренесување на една идеја која својата историја мора да биде
еден скромен и среќна, и како што ќе биде прекрасен за една приказна интимен.
Неговите прозорци озарено весело во кос сончева светлина.
На линии и Китки на зелени мов, тука и таму, се чинеше ветувања на блискост и
Сестринството со Природата, како ако оваа човечка живеалиште место, да се биде на таквите стари датум, имаше
воспоставено нејзиниот нормативен титулата меѓу
исконски дабовите и што и други објекти, врз основа на нивниот долг континуитет, имаат
се стекна со правото да се биде милостив.
Едно лице на имагинативна темперамент, поминувајќи од страна на куќата, ќе се претвори, еднаш и
повторно, и тоа внимателно, и тоа: многу од нејзините врвови, согласни заедно во Кластерите
оџак, а длабоко проекција над своите
подрумот-приказна, а заоблени прозорецот, предавањето на изглед, ако не на возвишеност, но сепак
на антички учтивост, на скршени портал преку кој таа се отвори; на претрупаност на
гигантска burdocks, во близина на прагот, тој
ќе забележи сите овие карактеристики, и да бидат свесни за нешто подлабоко отколку што
видов.
Тој ќе се зачне замок да се резиденцијата на тврдоглави стари пуритански,
Интегритет, кои умираат во некои заборавени генерација, ги остави благослов во сите негови
соби и комори, ефикасноста на кои
беше да се види во религијата, искреност, умерена надлежност, или исправено сиромаштијата и
солидна среќа, на неговите потомци, на овој ден.
Еден објект, над сите други, ќе се вкорени во меморијата на имагинативна набљудувачот.
Тоа беше голема снопче на цвеќе, - плевел, ти ќе ги повика, само една недела
пред, - на снопче на Crimson-дамчеста цвеќиња, во аголот помеѓу двата предни Gables.
Старите луѓе се користи да им се даде името на Posies на Alice, во сеќавање на фер
Алис Pyncheon, кој се сметало дека го донесе своето семе од Италија.
Тие беа колебливи во богатите убавина и полн цут за-ден, и се чинеше, како што беа, на
мистик израз дека нешто во рамките на куќата беше конзумиран.
Тоа беше, но малку по изгрејсонце, кога чичко Venner го направи своето појавување, според горенаведениот начин,
движечка на количка по должината на улицата.
Тој требаше неговата matutinal круга да се соберат зелка-лисја, репка-блузи,
компир-кожи, и разни отпадоци на вечера тенџере, која пестовен
домаќинките на соседството беа
навикнати да се стават настрана, како што се вклопуваат само да се хранат свиња.
Свиња чичко Venner беше хранат во целост, и се чуваат во премиер ред, на овие eleemosynary
придонеси; толку пати дека скоро филозоф користи за да ветувам дека, пред
пензионирањето на неговата фарма, тој ќе го направи гозба
на солиден grunter, покани сите негови соседи да се причестуваат на зглобовите и
резервни-ребра кои тие му помогна да се охранвам.
Домаќинство Мис Hepzibah Pyncheon имаше толку многу се подобри, бидејќи Клифорд стана
член на семејството, дека нејзиниот удел на банкет би биле без посно еден;
и чичко Venner, според тоа, беше добар
справи разочаран не да се најде на големи земјени тава, полн со фрагментарна храни,
дека вообичаено очекуваа Неговото доаѓање во задниот прагот на седумте Gables.
"Никогаш не знаев Мис Hepzibah толку заборавни порано", рече патријархот на самиот себеси.
"Таа мора да имаат вечера вчера, - не станува збор за тоа!
Таа секогаш има еден, во денешно време.
Па каде е POT-алкохол и компир-кожи, го прашувам?
Јас ќе чукам, и види дали таа мешајќи уште?
Не, не, - "Т нема да го стори!
Ако малку Фиба била околу куќата, јас не треба да пречи тропа, но госпоѓица
Hepzibah, најверојатно не е толку, ќе scowl надолу во мене низ прозорецот, и со нетрпение крстот,
дури и ако таа се чувствува пријатно.
Значи, јас ќе се вратам на пладне. "Со овие рефлексии, старецот беше
затворање на портата на малку назад двор.
Крцкавиот на својата шарки, сепак, како и секоја друга порта и вратата за простории,
звук стигнала до ушите на носителот на северниот фронтон, еден од прозорците на
кој имаше земја-view кон портата.
"Добро-утро, чичко Venner!", Изјави daguerreotypist, потпирајќи се надвор од прозорецот.
"Слушаш ли никој мешање?" "Не е душата,", рече човекот на закрпи.
"Но, тоа е чудо.
'Tis едвај половина час минатото изгрејсонце, но сепак. Но, јас сум навистина среќен да те видам, г-дин
Holgrave!
There'sa чудно, осамен изглед за оваа страна на куќата, така што моето срце misgave
мене, некако или други, а јас не чувствував како да немаше никој жив во неа.
На предниот дел на куќата изгледа добра зделка cheerier и Posies на Alice се цветаат
таму убаво, и ако јас би бил еден млад човек, г-дин Holgrave, мојата сакана треба
имаат една од оние цвеќиња во нејзините гради, иако јас ризикуваше мојот врат качување по неа!
Па, и не на ветрот да ги задржи буден минатата ноќ? "
"Тоа се, навистина!", Одговори на уметникот, се смешка.
"Кога би бил верник во духови, - и јас не знаеме дали сум или не, - Јас
треба да се заклучи дека сите стари Pyncheons трчаа немири во долниот
соби, особено во дел Мис Hepzibah на куќата.
Но, тоа е многу тивок сега. "
"Да, Мис Hepzibah ќе биде способен да се над-спие сама, откако беше нарушен, сите
ноќ, со рекет ", вели чичко Venner.
"Но, тоа ќе биде чудно, сега, не би, ако судијата го земаат и неговите братучеди во
на земјата заедно со него? Го видов како оди во продавница вчера. "
"На кој час?" Распрашуваше Holgrave.
"Ох, заедно во претпладневна", рече старецот.
"Па, добро! Јас мора да оди мојот круга, и така мора да ја
количка.
Но, јас ќе се вратам тука на вечера работно време, за мојата свиња сака вечера, како и
појадок. Не за време на оброкот, а не вид на храна, постојано
се чини дека доаѓа в ред во мојата свиња.
Добро утро за вас! И, г-дин Holgrave, ако јас би бил еден млад човек,
како тебе, јас ќе добијам еден од Posies на Alice, и да ја задржат во вода до Фиби доаѓа
назад. "
"Слушнав", изјави daguerreotypist, како што тој го привлече во неговата глава, "дека водата на
И костуми Maule и оние цвеќиња најдобро. "Тука во разговорот престана, и чичко
Venner отиде по својот пат.
За половина час подолго, ништо нарушен упокојувањето на седумте Gables, ниту беше
има секој посетител, освен носител-boy, кој, како што тој го донесе пред праг, фрли
одредување на еден од неговите весници; за Hepzibah, на крајот, беше редовно го преземат внатре
По некое време, дојде еден масти жена, правејќи огромна брзина, и сопнување како
таа дотрча чекорите на продавница врата.
Нејзиното лице glowed со оган-топлина, и тоа што е прилично топло наутро, таа клобуркаше
и свика, како што беа, како што ако на сите ни е-СРЈ со оџак-топлина, и летниот топлина, и
топлината на сопствениот корпулентен брзина.
Таа се обиде во продавница-вратата, тоа беше брзо. Таа се обиде повторно, со толку лути тегла
дека камбаната tinkled луто назад во неа. "На двојка се стара мома Pyncheon!"
промрморе на irascible домаќинка.
"Мислам на неа претендира да постави еден цент-продавница, а потоа и лежи Абед до пладне!
Овие се она што таа го нарекува емитува gentlefolk е, претпоставувам!
Но, јас или ќе почнат да ја ladyship, или скрши вратата надолу! "
Таа ја стресе соодветно на тоа, и на камбаната, има зајадлив малку темперамент на свој,
заѕвони obstreperously, правејќи нејзините remonstrances слушнале, - не, навистина, од страна на
ушите за која се наменети, - но од страна на
добра жена на спротивната страна на улицата.
Таа го отвори прозорецот, и се обрати на нетрпеливи барателот.
"Ќе најдете никој таму, г-ѓа Gubbins."
"Но, јас мора и ќе се најде некој тука!" Извика г-ѓа Gubbins, нанесување друг
бес на камбаната.
"Сакам половина килограм свинско, да СРЈ некои првокласни flounders за г-дин Gubbins на
појадок; и, дама или не, стара мома Pyncheon ќе станам и да им служи ме со
тоа! "
"Но, се слуша разумот, г-ѓа Gubbins!" Одговори жената спротивното.
"Таа и нејзиниот брат исто така, имаат и нема да им братучетка, судија Pyncheon е во неговиот
земјата-седиште.
Нема душа во куќата, но дека младите daguerreotype-човек, кој спие во
Северна фронтон.
Видов стари Hepzibah и Клифорд си отиде вчера, како и еден педер неколку патки тие
беа, Весло преку кал-баричките! Тие нема, јас ќе ве уверам. "
"И како знаеш тие се качил на судијата?", Праша г-ѓа Gubbins.
"He'sa богат човек, и таму се е кавга меѓу него и Hepzibah ова многу
еден ден, затоа што тој нема да му ја даде на живеење.
Тоа е и главната причина на нејзиниот поставување проценти-продавница. "
"Знам дека доволно добро", вели сосед.
"Но, тие те нема, - тоа е едно нешто сигурно.
И кој туку крвна врска, тоа не може да си помогне, јас те прашувам, ќе се земе во кои
страшна-темпериран стара мома, а тоа ужасно Клифорд?
Тоа е тоа, може да биде сигурен. "
Г-ѓа Gubbins зеде нејзиното заминување, уште во текот полни со топла гнев против
отсутно Hepzibah.
За уште половина час, или, можеби, значително повеќе, имаше речиси исто колку
молчи за ова надвор од куќата, како во рамките.
На брест, сепак, направија пријатна, весела, сончево воздишка, одговора на
бриз што беше на друго место почувствувана; рој на инсекти buzzed весело под нејзиното
овенати сенка, и стана раски на светлината
секогаш кога тие darted во сонце; на скакулците пееше, еднаш или двапати, а во некои
необјаснива изолација на дрвото и еден осамен малата птица, со пердуви на бледо
злато, дојде и лебдеа околу Posies на Alice.
Во последните нашата мала познајник, Нед Хигинс, trudged по улицата, на неговиот начин
на училиште; и се случува, за прв пат во две недели, за да биде владетел на
еден цент, тој во никој случај не би можела да добие минато во продавница-вратата на седумте Gables.
Но, тоа не би се отвориле.
Повторно и повторно, сепак, и половина дузина други наспроти, со незапирлива
pertinacity на дете намера по некој предмет важно да се, да не се обнови
неговите напори за прием.
Тој, без сомнение, во собата неговото срце по слон, или пак, можеби, со Хамлет, тој
значи да се јаде крокодил.
Во одговор на неговото повеќе насилни напади, камбаната даде, сега и тогаш, умерен
***, но не можеше да се меша во врева со кој било напор на малку
колеги е детско и прсти сила.
Држи за врата рачка, тој ѕиркаа низ пукнатина на завесата, и видов
дека внатрешната врата, комуникација со текот кон ложата, беше затворена.
"Мис Pyncheon!" Викна дете, викане на прозорецот-панелот, "Сакам
слон! "
Бидејќи нема одговор на неколку повторувања на поканата, Нед почна да
расте нетрпеливи и неговите мали тенџере на страста брзо зовриваш, тој собрал
камен, со непослушен цел да го сместам
низ прозорецот, а во исто време blubbering и кревките со гнев.
Еден човек - еден од двата кој се случи да се врви - фатени рака на Urchin е.
"Што е сета мака, стари господин?", Праша тој.
"Сакам стари Hepzibah, или Фиби, или било која од нив!", Одговори Нед, липање.
"Тие нема да ја отвори вратата, и не можам да добијам мојот слон!"
"Одат на училиште, можете малку поразеник!", Рече човекот.
"Има уште една проценти-продавница зад аголот.
"T е многу чудно, Dixey", додаде тој на својот придружник, "она што се случи со сите овие
Pyncheon е!
Смит, облека-стабилен чувар, ми кажува судијата Pyncheon стави неговиот коњ до вчера,
да застане до по вечерата, и не го одземе уште.
И еден од најмен мажи на судијата е во, ова утро, да се направи истрага за
него.
He'sa вид на човек, велат тие, дека ретко крши својот навики, или останува надвор o "
ноќи. "" Ах, тој ќе се претвори доволно сигурен! ", изјави
Dixey.
"И како за стара мома Pyncheon, земи ја мојата збор за него, таа се кандидира во долгови, и заминаа
од неа доверителите.
Јас претскажа, се сеќавате, првото утро таа постави продавница, дека нејзиниот ѓаволски scowl
ќе преплашиме клиенти. Тие не можеа да го издржи! "
"Никогаш не помислив дека би го направи тоа одат", забележа неговиот пријател.
"Овој бизнис на цент-продавници се претерани меѓу жени-луѓе.
Мојата сопруга се обиде, и изгуби пет долари за нејзината расходи! "
"Сиромашните бизнис!", Изјави Dixey, тресење на главата.
"Сиромашните бизнис!"
Во текот на утрото, имало разни други обиди да се отвори
комуникација со требало жителите на таа тивка и непробоен замок.
Човекот на root-пиво дојде, во неговата уредно насликани вагон, со неколку десетина целосна
шишиња, да се разменуваат за празните; пекар, со многу петарди кои
Hepzibah наредил за неа мало обичај;
на касап, со убав titbit кои тој милувал таа ќе се желни да им се обезбедат
Клифорд.
Немал набљудувач на овие постапки се свесни за страв тајна скриени во рамките
куќата, тоа ќе го погоди, со една единствена форма и измена на
ужас, за да го видиш струја од човечкиот живот
правејќи го овој мал Eddy hereabouts, - вртлог стапчиња, сламки и сите такви
ситници, околку и наоколу, право во текот на црна длабочина каде што е мртов труп лежи невидена!
Месарот беше толку сериозно со својот sweetbread на јагнешко, или каков и да е вкусен
може да биде, дека тој се обидел секој достапни вратата на седумте Gables, а во должина
дојде круг повторно во продавница, каде што вообичаено се најде дозволен.
"Реален убав напис, и знам старата дама ќе скокне во тоа", изјави тој за себе.
"Таа не може да се отиде далеку!
Во петнаесет години што сум управувано мојата количка преку Pyncheon улица, јас никогаш не сум познат
таа да биде далеку од дома; иако доста често, за да бидете сигурни, човек може да чукам сите
ден, без да носат нејзиното кон вратата.
Но, тоа беше кога таа би само себеси да се обезбеди. "
Ѕирка низ истата пукнатина на завесата, каде што, само малку пред тоа,
на Urchin на слонски апетит го ѕиркаа, месарот виде внатрешната врата,
не се затворени, како детето тоа го гледа, но подотворена, а речиси и ширум отворени.
Сепак тоа би можело да се случи, тоа беше тоа.
Преку премин-пат таму беше темна Vista во полесна, но се уште нејасни
внатрешноста на просторијата за прием.
Се чини дека месарот дека може прилично јасно се спознае она што се чинеше дека се
на здрав нозете, облечени во црни панталони, на еден човек седи во голем
oaken стол, на задниот дел која сокриени сите остатокот на неговиот лик.
Ова презир спокојството на дел од патниците на куќата, како одговор на
неуморен напорите на месарот да се привлечат информации, па piqued човекот од месо
дека тој ги определуваше да се повлече.
"Па", си помисли тој, "не седи крвава брат стара мома Pyncheon, додека јас сум бил
мене даваат сета оваа мака! Затоа, ако свиња немаше повеќе начини, би
држи него!
Јас го нарекувам тоа напорно бизнис на мажот да тргуваат со таквите луѓе, и од оваа временска
натаму, ако сакаат колбас или за унца на црниот дроб, ќе се кандидира по количката
тоа! "
Тој го фрлија на titbit луто во неговата количка, и побегнало со милениче.
Не е голем, додека потоа имаше звук на музика се претвора аголот и
се приближува по улица, со неколку интервали на тишината, а потоа обновен
и поблиску појава на брзо мелодија.
А толпата на децата беше виден движат напред, или запирање, во дует со звук,
кој се појави да се продолжи од центарот на толпата;, така што тие беа лабаво
врзани заедно со тенки видови на
хармонија, и подготвени заедно заробеништво; со постојано и Anon за пристапување на некои малку колеги
во престилка и слама-шапка, capering излезат од врата или порта.
Пристигнување под сенката на Pyncheon брест, тоа се покажа на италијански Момчето, кое,
со својот мајмун и да покаже на куклите, некогаш пред одигра својот hurdy-gurdy под
на заоблени прозорец.
Пријатната лицето на Фиби - и несомнено, исто така, либералната доплата која имала
фрли него - се уште живееја во неговата спомен.
Неговиот експресивен карактеристики пламна нагоре, како што тој ја препозна место каде што ова сериозно
инцидент на неговиот непредвидлив животот го chanced.
Влезе во дворот запоставени (сега Вајлдер од кога било, со својот раст на биче-плевел и
Burdock), и самиот стационирани на прагот на главниот влез, и, отворајќи ја
шоу-кутија, почна да се игра.
Секој поединец на автоматски заедница веднаш во собата да работат, според неговите или
нејзината соодветна струка: мајмун, земајќи ги соблекол Хајленд хаубата, се поклони и ќе добиеше
на од-standers повеќето obsequiously, со
некогаш на капацитет око да ги собереш скитници проценти; и младите странец себе, како
тој се претвори во чудак на неговата машина, погледна нагоре до заоблени прозорецот, кандидат на
присуство која ќе го направи неговата музика на пожив и послатка.
Сред толпата на децата застана покрај, а некои на тротоарот; некои во двор, две или
три се за создавање на многу врата чекор, а еден squatting на
праг.
Во меѓувреме, скакулците чуваат пее во големата стари Pyncheon Elm.
"Јас не слушам никого во куќата", рече едно од децата на друг.
"На мајмун не ќе ги собереш нешто тука."
"Постои некој дома", потврди Urchin на прагот.
"Слушнав еден чекор!"
Сепак младиот око италијански на претвори sidelong нагоре, и тоа навистина се чинеше како да
на допир на вистински, иако мала и речиси игрива, емоции доставени на
juicier сладост на суво, механички процес на неговата minstrelsy.
Овие скитници се лесно одговара на секое физичко љубезност - било да е тоа не повеќе од
насмевка, или еден збор сама по себе не разбрав, но само топлина во него - кои ги befalls на
на патот на животот.
Тие се сеќавам на овие работи, затоа што тие се малку enchantments кои за
момент, - за простор со кои се одразува во предел во сапун балон, - се изгради
прва страница за нив.
Затоа, италијански момче не би се обесхрабрени од тешки тишина со која
старата куќа изгледаше решителен да ги заглави живост на својот инструмент.
Тој опстојува во своето распеана жалби, тој сè уште делуваше нагоре, верувајќи дека неговата
темно, туѓ лице наскоро ќе се осветли со сончеви аспект на Phoebe.
Ниту тој може да биде подготвена да отстапи без повторно гледајќи Клифорд, чија
сензибилитет, како насмевка на Phoebe, разговаравме еден вид на јазикот на срцето на
странецот.
Тој повтори сите негови музички одново и одново, се до неговата ревизори се добива
изморени. Значи беа малку дрвени луѓе во својата
шоу-кутија, а мајмунот најмногу од сите.
Немаше одговор, освен пеењето на скакулците.
"Не децата живеат во оваа куќа", вели еден ученик, во минатата година.
"Никој не живее тука, но, стара мома и стар човек.
Ќе добиете ништо тука! Зошто не одат заедно? "
"Ти будала, ти, зошто ти го кажам?" Шепна итар малку Јенки, се грижат
ништо за музика, но добар дел за евтини стапка по која таа беше имале.
"Нека игра како што сака!
Ако има никој да го плати, тоа е неговата потрага! "
Уште еднаш, сепак, италијански трчаше над неговиот круг на мелодии.
Кон заедничката набљудувач - кој може да се разбере ништо на случајот, освен
музика и сонце на навака страна на вратата - тоа би можело да се забавни да се
види pertinacity на улицата-изведувач.
Тој ќе успее на последно? Дека тврдоглав врата ќе бидат одеднаш фрлен
отвори?
Ќе група на весела децата, младите на куќата, дојде танцување, викање,
се смее, во отворено, и кластерот круг на шоу-кутија, гледајќи со нетрпение
веселба на кукли, и се превртував секоја
бакар за долга опашка Мамон, на мајмун, да ги собереш?
Но, за нас, кои знаат внатрешниот срцето на седумте Gables како и неговиот надворешен лице,
постои морничав ефект во оваа повторување на светлината популарни песни во својата
врата чекор.
Тоа ќе биде грда бизнис, навистина, ако судијата Pyncheon (кој не би се грижи за
смоква за виолина Паганини во неговиот повеќето хармоничен расположение) треба да се направи својот изглед
на вратата, со крвава кошула-гради, а
мрачно намуртено на неговиот swarthily бело visage, и движење на странските скитнички далеку!
Беше некогаш пред таква мелење од jigs и валци, каде што никој не беше во знак на
танцувате?
Да, многу често. Овој контраст, или мешањето на трагедијата
со радост, се случува секој ден, час, momently.
Мрачните и пусти стара куќа, напуштен од животот, и со страшна смрт седи
строго во својата самотија, беше амблемот на многу човечко срце, кое, сепак, е
принуден да се слушне на возбуда и ехо на gayety во светот околу него.
Пред склучувањето на перформансите на италијански, една двојка на мажите се случи да биде
полагање, за нивниот начин на вечера.
"Јас се каже, дека млад француски колеги!" Извика еден од нив, - "дојди далеку од тоа
праг, и да си одат некаде на друго место со вашите глупости!
На Pyncheon семејство живеат таму, и тие се во голема неволја, само за тоа време.
Тие не се чувствуваат музички за-ден.
Таа е пријавена во целиот град, кој судијата Pyncheon, кој е сопственик на куќа, е
убиен; и градот маршал се случува да се погледне во прашање.
Значи да се исклучи со вас, одеднаш! "
Како италијански грбот неговата hurdy-gurdy, тој го виде на прагот картичка, кои имаа
е покриен, сите утро, од страна на весникот дека превозникот ја фрли врз
тоа, но сега се мешаат во очите.
Тој тоа го зедов, и восприемање нешто напишано со молив, ја даде на човекот да
прочита.
Всушност, тоа беше врежано карта на судијата Pyncheon со одредени penciled меморандуми
на задната страна, се однесуваат на различни бизниси кои тоа беше неговата намера да
бркам во текот на претходниот ден.
Истата формираше потенцијалните олицетворение на историјата на ден, само што работи не имаше
испадна целосно во согласност со програмата.
На картичката мора да се изгуби од судијата елек-џеб во својот прелиминарен
обид да се добие пристап од страна на главниот влез на куќата.
Иако добро натопена со дожд, тој сепак беше делумно читливи.
"Гледај тука;! Dixey" извика човекот. "Тоа има некаква врска со судијата
Pyncheon.
Види - тука е неговото име печатени на неа;! И тука, претпоставувам, е некои од неговите
ракопис. "" Ајде да одиме во градот маршал со него! "
рече Dixey.
"Тоа може да го даде само clew тој сака. По сите ", прошепоти тој во неговиот придружник на
уво ", тоа ќе биде чудо ако судијата ја поминала во таа врата и никогаш не излезе
А некои роднина на неговите може да биле во својот стар трикови.
И стара мома Pyncheon ја самата доби во долг од страна на цент-продавница, - и на судијата
џеб-книга добро се полнат, - и лоши крв меѓу нив веќе!
Стави ги сите овие работи заедно и да видиме што тие прават! "
"Hush, востание!" Шепна на другите. "Се чини како грев да бидеш прв
се зборува за такво нешто.
Но, мислам дека, со вас, дека сме подобро да одам на маршал град. "
"Да, да!", Изјави Dixey. "Па - јас секогаш изјави дека има нешто
ѓаволска во таа жена scowl! "
Мажите тркала за, според тоа, и retraced нивните чекори по улицата.
На италијански, исто така, направи најдобриот на неговата далеку, со разделба поглед нагоре во заоблени
прозорец.
Како и за деца, тие излегоа на нивните потпетици, еднодушно, и scampered како да
некои гигант или ogre биле во брканица, додека, на добра оддалеченост од куќата, тие
престана како одеднаш, а воедно и како што тие биле утврдени.
Нивните осетливи нерви зеде неопределено алармот од она што го слушнал.
Гледајќи назад на гротеска врвови и тајната агли на стариот замок, тие
милувал на мракот дифузен во врска со тоа што не осветленоста на сонце може да ги отфрли.
Имагинарен Hepzibah scowled и ја заниша прст во нив, од неколку прозорци на
истиот момент.
Имагинарен Клифорд - за (и со тоа ќе се длабоко го повредени за да го знам) тој имал
секогаш е хорор на овие мали луѓе--застанаа зад нереалното Hepzibah, што го прави
страшна гестови, во избледени халат.
Децата се дури и повеќе АП, ако е можно, од прерасна луѓе, да го фати зараза
на паника теророт.
За останатиот дел од денот, повеќе срамежливи отиде целата улиците околу, за доброто на
избегнување на Седум Gables; додека похрабри signalized нивните hardihood од предизвик
нивните другари да се трка минатото на зградата во полна брзина.
Тоа не можеше да биде повеќе од половина час по исчезнувањето на италијански
момче, со својот unseasonable мелодии, кога кабината возеше по улица.
Тој престана под Pyncheon Elm; на cabman зеде багажникот, платнена торба, и
bandbox, од врвот на неговото возило, и депонирани нив на прагот на стариот
куќа; сламка хаубата, а потоа и на прилично
Слика на една млада девојка, влезе во поглед од внатрешноста на кабината.
Тоа беше Фиби!
Иако не целосно, така цветаат како кога таа прва сопна во нашата приказна, - за, во
на неколку интервенирање недели, нејзините искуства на неа имаше направено graver, повеќе женски, и
подлабоко очи, во знак на срце што имаше
почнаа да се сомневаат неговите длабочини, - се 'уште имаше тивок сјај на природните сонце над
неа.
Ниту имаше таа задржи нејзината соодветна подарок за правење на нештата изгледаат вистински, а не
фантастично, во нејзината сфера.
Сепак, ние се чувствуваме таа да биде дискутабилно потфат, дури и за Фиби, во овој момент,
да ја премине прагот на седумте Gables.
Е нејзиниот здрава присуство потентен доволно да се избрка од толпата бледи, одбивни, и
грешен фантоми, кои имаат стекнато прием таму од нејзиното заминување?
Или ќе таа, исто така, избледнуваат, лошо ми, sadden, и да прерасне во деформитет, и ќе биде
само уште еден блед Мандрак, да планирам Нечујно нагоре и надолу по скалите, и
affright деца како што таа паузите на прозорецот?
Во најмала рака, ние со задоволство ќе forewarn доверчив девојка која не постои ништо во
човечка форма или супстанција да ја примате, освен ако тоа биде ликот на судијата Pyncheon,
кои - беден спектакл што тој е, и
Страшно во нашата сеќавање, бидејќи нашите цела ноќ бдение со него - уште го држи
место во oaken стол. Фиби прво се обиде во продавница-врата.
Тоа не попуштиме пред нејзината рака и белата завеса, привлечени низ прозорецот што го
формирана на горниот дел од вратата, го погоди нејзиниот брз перцептивните факултет како
нешто необично.
Без да се прави уште еден обид да влезат тука, таа самата betook на големиот
портал, под заоблени прозорец. Изнаоѓање е прикована, таа тропнал.
А реверб дојде од празнината во себе.
Таа тропнал повторно, и по трет пат, и, слушање стремително, милувал дека подот
creaked, како да Hepzibah доаѓаат, со неа обичните прсти движење, да ја признаат.
Но, толку мртви тишина следеше по овој имагинарен звук, дека таа почна да се сомнева
дали таа не може да се меша во куќата, познати како таа мисла себеси со
неговиот надворешен.
Нејзиниот известување беше сега привлечени од гласот на детето, во некои од далечина.
Се чини дека ја викам.
Гледајќи во правец од каде продолжил, Фиби видов малку Нед Хигинс, на
добар начин за одредување на улица, печат, тресење на главата насилно, со што умолителен
гестови со двете раце, и викајќи на неа во устата-широк крикнала.
"Не, не, Фиби!" Викна тој. "Не одите во!
Има нешто злите таму!
Don't - don't - don't одат во "!
Но, како малку личност не може да биде предизвикана да им пријде во близина на доволно за да се објасни
себе, Фиби заклучи дека тој бил исплашен, на некои од неговите посети на
продавница, со нејзината братучетка Hepzibah; за доброто
манифестации дама, во вистината, излета подеднакви шанси на одбивајќи деца надвор од
нивните wits, или нашето нив да непристоен смеа.
Сепак, таа ги чуствуваше повеќе и повеќе, за овој инцидент, како unaccountably молчи и
непробоен куќата стана.
Како нејзин следната одморалиште, Фиби ја прави пат во градината, каде што на толку топла и
светла еден ден како овој, таа имаше мал сомнеж за наоѓање на Клифорд, а можеби и
Hepzibah, исто така, лер далеку noontide во сенката на Арбор.
Веднаш по неа влегуваат во градината портата, на семејството на кокошки половина трчаше, половина
долета да се сретне со неа, додека некој чуден grimalkin, кој беше prowling под
салон прозорецот, го зеде на неговите потпетици, се качи набрзина преку оградата и исчезна.
На Арбор беше слободен, и кат, маса, и кружни клупата се 'уште се влажни, и
bestrewn со гранчиња и безредие на минатото на невреме.
Растот на градината се чинеше дека има прилично надвор од границите, а плевелите зел
предност на отсуство на Phoebe, а на долг континуирано дожд, да се кандидира неконтролираното над
на цвеќе и кујна-зеленчук.
Maule е добро го преполни својот камен граница, и направи еден базен на опасното
ширина во тој ќош на градината.
Впечаток на целата сцена беше тоа што на местото каде што заминал без човечка нога својата
печати за многу претходните денови, - веројатно не, бидејќи заминувањето на Phoebe, - за таа виде
страна чешел за сопствената под маса на
на Арбор, каде што мора да паднат на последната попладне, кога таа и Клифорд седеше
таму.
Девојката знаеше дека нејзините две роднини биле способни за далеку поголем необичности од тоа
за затворање себе во нивната стара куќа, како што се појави сега да имаат направено.
Сепак, со неопределен сомневањата на нешто недостасува, и стравовите на кои
таа не може да им даде облик, таа пријде на вратата што се формирале на вообичаен
комуникација меѓу куќата и во градината.
Тоа беше обезбедена во рамките на, како двете која таа веќе се обидел.
Таа тропнал, сепак, и веднаш, како што е, ако пријавата се очекува, на
вратата, беше извлечен отворен, со значителна напор на сила некои невидени лице,
не широк, но доволно далеку за да ја да си дозволат sidelong влезот.
Како Hepzibah, а не со цел да се себеси се изложуваат на увид однадвор, секогаш
ја отвори вратата на овој начин, Фиби нужно заклучи дека тоа беше нејзиниот
братучед, кој сега ја примени.
Без двоумење, па затоа, таа чекори низ прагот, а немаше порано
влезе од врата затворена зад неа.